In het rustige dorp op de Veluwe, omringd door veel groen en mooie natuur, begint in Ermelo het verhaal van de inmiddels 64-jarige Aart Goossensen. Een man die vaak positief in het leven staat en niet beroerd is om zijn handen uit zijn mouwen te steken, vertelt op een enthousiaste manier over zijn succesvolle periode bij Tomassen Duck-To en hoe hij nog steeds zijn nek probeert uit te steken voor het veel in het nieuws  gebrachte bedrijf. Het was 1978, het jaar waarin Aart begon te werken bij de eendenslachterij. Een hele nieuwe periode van zijn leven ging beginnen.

Het avontuur van Aart bij Tomassen Duck-To begon op negentienjarige leeftijd, nadat hij twee jaar lang bij een accountantskantoor  had gewerkt . Zijn entree in het bedrijf bleek het begin van een langdurige relatie met de op dit moment bekende onderneming aan de Fokko Kortlanglaan in Ermelo. Hij werd al snel een niet te missen kracht van het bedrijf en schuwde niet om even mee te helpen binnen het bedrijf, belast met de administratieve verantwoordelijkheden. Terugkijkend herinnert Aart zich nog heel goed hoe het bedrijf toen al begon te groeien, vooral tijdens de opkomst van de Chinese restaurants in de jaren 1960 en 1970.

De dagen van Aart begonnen vroeg in de morgen, want om zes uur moest hij al klaar staan bij het werk. Met een grote glimlach fietste de negentienjarige jongvolwassene naar  Tomassen Duck-To en eenmaal aangekomen groette hij zijn collega’s en nam een lekkere bak koffie om de dag te beginnen. Om zes  uur moesten de bestellingen klaar staan om ingeladen te worden in vrachtwagens die naar alle uithoeken in Nederland gingen, zoals naar Amsterdam, Apeldoorn, Hilversum, maar ook naar het hoge noorden zoals Groningen of Leeuwarden. De dag was dan net begonnen en dan had Aart nog een hele dag te gaan. De afrekeningen werden weer berekend door de hardwerkende medewerker en later op de dag werden de Chinezen  gebeld. Veel producten hadden Chinese namen en zo werd de Chinese taal ook nog eens geleerd.

Na het harde werk was Aart nog niet klaar, omdat hij zijn studie succesvol moest afronden. In de late avonduren sloot de toenmalig student zich op in zijn kamer om alles in zijn hoofd te stampen om de opleiding accountancy te voltooien. Dit harde werken zorgde er ook voor dat hij dingen moest laten. De voetbalclub DVS’33, waar Aart zijn hart ligt, werd tien jaar lang opzij geschoven om de grote doelen te bereiken. Niet alleen Aart werd steeds ambitieuzer, maar ook Tomassen Duck-To bleef groeien in die tijd.

De groei van Tomassen Duck To ging echter niet zonder uitdagingen. Aart deelt levendige herinneringen aan de veranderende milieueisen die het bedrijf dwongen aanpassingen te maken. Hij weeft zijn verhaal door de tijd waarin de wereld begon te ontwaken voor de noodzaak van milieubewustzijn en hoe deze veranderingen, hoewel soms uitdagend, ook kansen boden voor vernieuwing binnen het bedrijf.

Aart deelde herinneringen aan gesprekken met de eigenaar van Tomassen, waarbij ze weleens in overleg waren met de burgemeester, wethouder en gemeentesecretaris. De aanleiding was de noodzaak voor Tomassen Duck-To om een nieuw hok te bouwen vanwege milieueisen. Volgens de veterinaire inspectie mochten levende eenden niet langer in de buurt van geslachte eenden zijn. Hierdoor moest er een nieuw hok worden gebouwd.

Het was een uitdaging om op tijd een vergunning te krijgen, want de bouw moest al beginnen. Opvallend genoeg leek er weinig protest te zijn, ondanks de complexiteit van de situatie. Aart kijkt terug op die tijd en herinnert zich dat er altijd wel wat ophef was, maar dat er relatief weinig tegenstand werd geuit. De discussies en het gedoe rondom de kwestie maakten echter wel deel uit van de levendige geschiedenis van Aart en de eigenaar van Tomassen.

Na zijn uitgebreide  terugblik op zijn tijd bij Tomassen Duck-To, deelt Aart ook zijn recente betrokkenheid bij, het volgens buurtbewoners, rumoerige bedrijf. De situatie bij zijn voormalig werkgever ging Aart aan het hart en daarom sprak hij bij de lokale raad in op het dossier van Tomassen Duck-To. Het bedrijf krijgt veel klachten van de buren en dat doet Aart wel een beetje pijn. De hardwerkende Ermeloër ziet dat het bedrijf ook veel goede dingen heeft gebracht aan Ermelo, maar daar wordt niet over gesproken en dat is soms wel pijnlijk. Zijn betoog weerspiegelt niet alleen zijn professionele toewijding maar ook zijn vastberadenheid om een positieve impact te hebben op de gemeenschap waar hij deel van  .

Het gaat Aart zo aan het hart dat hij het nodig vond om in te spreken tijdens een raadsvergadering in Ermelo. Op een avond in september krijgt hij drie minuten het woord om zijn licht te laten schijnen over dit onderwerp. De voorzitter van de avond geeft het woord en Aart pakt zijn twee A4’tjes erbij. Met een hand op zijn rug leest hij door de ronde glazen van zijn bril voor en begint hij met het voorstellen van zichzelf. Er volgt een korte terugblik op zijn verrichte werk en de Ermeloër laat ook weten dat hij volkomen onafhankelijk in dit dossier staat. Omdat er maar drie minuten op de klok staan, praat Aart heel snel. Met deze inspraak wil Aart vooral duidelijk maken dat Tomassen Duck-To een belangrijke onderneming is in de voedselketen en dat daar in Ermelo nog altijd van geprofiteerd wordt. In de 25 jaar dat hij daar heeft gewerkt, heeft Aart nog nooit iets van de  buurman of buurvrouw gehoord, maar nu komen er veel klachten binnen. Midden in zijn betoog wordt Aart gestoord door de voorzitter , maar hij krijgt het voor elkaar om nog een paar punten te benoemen. In het verleden heeft Tomassen Duck-To een grote ramp voorkomen door de buurman, die enorm veel vuurwerk bezat, uit te kopen. De vergelijking wordt gemaakt met de traumatische vuurwerkramp in Enschede. Nadat oud-medewerker van Tomassen Duck-To dit punt gemaakt had, werd hij nogmaals onderbroken door de voorzitter en nu moest het betoog echt gestopt worden. Aart probeerde er nog een punt doorheen te loodsen, maar kon het alleen via de mail een keer laten zien. Langzaam liep Aart weer terug naar zijn plek.

Aart sprak in om te zorgen dat er oplossingen kwamen en dat heeft hem ook genoeg positieve reacties opgeleverd. Zelf wil Aart zo min mogelijk ruzie, dat probeert hij ook uit te stralen bij de voetbalvereniging. “Laten we hopen dat er zo snel mogelijk een oplossing komt in dit dossier en dat het geruzie snel afgelopen is.”

Bron foto: Gemeenteraad Ermelo