Het is een frisse woensdagavond, net iets na half acht. Langzaam druppelen inwoners uit Amersfoort Vathorst de Bron binnen. Kim verwelkomt iedereen één voor één en wijst naar de verschillende tafels. Links van de ingang is een lange tafel te vinden met allerlei verschillende bordspellen. Tegenover de ingang staat koffie en thee. ‘Veel nieuwe gezichten ten opzichte van de vorige keer. Gelukkig vormen er al wat groepjes’, denkt Kim als ze de ruimte inkijkt door haar grote ronde bril.

Tegenover Simone gaat Kim zitten. Alle bezoekers zijn begonnen aan een spelletje. “Slangen en ladders”, leest Kim “nog nooit gespeeld, ik ben benieuwd”. Verwachtingsvol rolt de dobbelsteen uit haar rechterhand. Met een beteuterd gezicht gaat Kims pion twee stappen vooruit. Twaalf jaar geleden maakte ze de stap om met haar man naar de nieuwbouwwijk Vathorst te verhuizen. Net als het spel wat ze nu speelt Slangen en Ladders, had Kim een langzame start. Regelmatig een praatje maken met haar buren was destijds het enige aan contact wat ze had in de wijk. Maar dat vond ze wel prima, als jonge zesentwintigjarige vrouw had ze nog genoeg sociale contacten buiten de wijk. Zes jaar geleden kwam daar verandering in. Kim werd moeder van twee pracht kinderen en ergens begon het te kriebelen.

De beurt is weer aan Kim, terwijl ze de dobbelsteen oppakt vertelt ze over haar idee om een avond voor buurtbewoners te organiseren. Tijdens het zwangerschapsverlof was Henk, de man van Kim, vaak van huis in verband met werk waardoor Kim veel tijd alleen doorbracht in haar grote eengezinswoning. Twee deuren verderop woonde buurvrouw Bertine. Af-en-toe zaten de dames bij elkaar op de bank thuis te haken. Aangezien zwanger zijn van een tweeling geen pretje is, kon Kim wat plezier halen uit de avonden haken met haar buurvrouw.

Met de dobbelsteen in haar rechterhand gooit Kim en haar pion komt samen met die van Simone terecht op vakje 35. Net als haar pion maakte Kim ook een grote stap. Twee jaar na de geboorte van haar tweeling gaat ze langs bij het loket van InDeBuurt033 om informatie te winnen over het opzetten van een buurtinitiatief. ‘Dankzij een alerte en betrokken buurvrouw heb ik mijn eenzame avonden thuis niet alleen doorgebracht. Als ik het zo leuk vind om een avondje met mijn buurvrouw Bertine een werkje te haken, meerdere vrouwen in Vathorst die die mening delen’, denkt Kim. En gelijk heeft ze, op één avond kwamen wel vijftien vrouwen!

Nadat de pion van Simone vijf stappen vooruit gaat is de beurt aan Kim. Met de dobbelsteen deze keer in haar linkerhand gooit ze… drie! Zo komt ze terecht op de kop van een slang en belandt op vakje twee. Net als in het spel ervaarde Kim in het echte leven een zware tegenslag. Maar deze tegenslag, genaamd COVID19, had een grote impact op iedereen in de wereld. De wereld en zo ook de kleine gemeenschap waar Kim in leefde moest op slot. De breiavonden met de dames uit de wijk konden niet meer doorgaan.

Na een slok thee vertelt Kim haar verhaal verder. Tijdens de pandemie zat iedereen thuis en werd zichtbaar dat je beter een goede buurt kan hebben dan een verre vriend. ‘Daarom wil ik een verschil gaan maken. Met behulp van buurtorganisatie InDeBuurt033 ga ik een stichting oprichten om inwoners uit Vathorst een plek te geven waar ze elkaar kunnen ontmoeten’, denkt ze. In 2023  worden haar gedachten een realiteit. Zo richtte Kim de stichting Samen met Elkaar in VathetVeen op. Subsidies waren goedgekeurd en de huur van ruimte was geregeld. Nadat de puntjes op de i gezet waren, kon Kim eindelijk van start met haar doel: verbinding creëren onder Vathorsters.

“Ohja de beurt is aan mij”, zegt Kim met een verbaast gezicht. Snel gooit ze de dobbelsteen en van vakje twee maakt haar pion een grote sprong naar 35. Ook in het echte leven maakte ze een groei met haar stichting. Wekelijks komen er gemiddeld 14 bezoekers naar de verschillende activiteiten. Op de even weken vindt er een breiavond en op de oneven weken een spelletjesavond plaats in buurthuis de Bron. Beide buurtinitiatieven slaan aan. Blij en af-en-toe verbaast verwelkomt ze iedere bezoeker elke editie weer.

Nadat Simones pion verzet is, gaat de dobbelsteen naar Kim. Van plek 35 schuift haar pion, door middel van een ladder, naar plek 42. Aan haar grote glimlach te zien haalt Kim energie uit het spelen van dit spel. In een rap tempo vliegt haar blauwe pion over het bordspel heen. Kim denkt terug aan een drukke periode eind mei van dit jaar. “De wekelijkse buurtinitiatieven brengen best wat druk mee”, vertelt ze. “Er is namelijk geen vervanging mocht ik een keer uitvallen.” Een aantal aanwezige bezoekers zittend aan een andere tafel kijken nieuwsgierig op. Maar dat valt Kim niet op, zij is gefocust op de dobbelsteen die Simone opgooit. Na een diepe zucht vertelt Kim dat een groep vaste vrijwilligers enorm veel last van haar schouders zou kunnen nemen. Maar waar vind je vaste vrijwilligers? Richard en ik hebben allebei een fulltimebaan naast het zijn van bestuurslid van de stichting. ‘Wij hebben het al druk genoeg met ons gezinsleven en de alledaagse problematiek, laat staan anderen’ denkt ze.

Ondanks de One Women Show die Kim wekelijks draait haalt ze er veel energie uit. Met een tevreden blik kijkt ze af-en-toe naar de tafels om haar heen. Het is zo leuk om vreemden uit de wijk met elkaar aan tafel te zien zitten. Een bordspel is een simpel en laagdrempelige raakvlak om mensen tot elkaar te brengen.

Verloren in haar eigen gedachte had Kim niet door dat het een nek-aan-nek race is tussen haar en Simone. De beurt is aan Kim, ze gooit en de dobbelsteen landt op zes! Van vakje 94 maakt haar pion een grote sprong naar het laatste vakje 100 en ze wint het bordspel. Lachend bedankt Simone Kim voor de gezellig avond en ze loopt met haar autosleutels de parkeerplaats op. Tijdens het opruimen tikt nieuwsgierige bezoeker Wendy, Kim op haar schouder. Aarzelend vertelt Wendy dat ze sinds anderhalve maand in Vathorst woont en dit haar eerste keer bij de spelletjesavond is. Verlegen bekent ze stiekem meegeluistert te hebben naar Kims verhaal. Wendy biedt haar hulp aan om als vaste vrijwilliger tot het einde van het jaar te helpen bij de stichting. Kim aarzelt geen moment en aanvaardt haar aanbod met een grote glimlach.