Al 25 jaar is hij de hoeder van de buurt. Nihat Kosk (58) is wijkagent. Sinds anderhalf jaar bewaakt hij de Enschedese wijk Pathmos. Kosk: “Leuk, spannend en soms vermoeiend.”

Waar blijven al die meldingen toch? Pathmos wordt door buitenstaanders wel eens gezien als ruw en ongemanierd, maar volgens Kosk valt het aantal meldingen bij de wijkagent reuze mee. „Het is niet meer dan in andere wijken”, zegt hij.

Dat heeft ook met de aard van de wijk te maken, denkt hij. De bewoners stellen zich erg solidair op, zelfs in tijden van conflict. “Ze hebben veel aan elkaar. Ze hoeven maar een vinger op te steken en de hele buurt helpt ze.” De politie wordt in de wijk dan ook pas ingeschakeld wanneer het op een andere manier niet meer lukt.

Iets minder werk voor Kosk dus. Maar dat maakt het werk voor hem niet minder mooi. “Het was een jongensdroom.”

Eerst een opleiding doen
Jaren geleden zag hij een advertentie in de krant dat ze collega’s bij de politie zochten. Kosk solliciteerde en werd aangenomen. Daarna ging hij de opleiding doen. “Het was moeilijk, omdat ik lange tijd als elektricien had gewerkt. Ik moest ineens de boeken weer in duiken.”

Na anderhalf jaar was het zwoegen afgelopen en kon hij aan de slag als wijkagent. Eerst acht jaar in Stroinkslanden maar toen de wijkagent van Pathmos met pensioen ging was hij er als de kippen bij om te solliciteren. “Ik was toe aan iets nieuws”, vertelt hij. “Het leek mij een hele leuke wijk. Een echte volkswijk.” Daarmee bedoelt de agent dat Pathmos van oorsprong een wijk is waar vooral mensen uit de arbeidersklasse wonen. Er hangt een unieke sfeer. 

Het bevalt hem goed. “De bewoners gaan respectvol met mij om”, vertelt Kosk. “Al weet ik natuurlijk niet wat er achter mijn rug om gebeurt.” Vroeger was de politie niet echt welkom in de wijk, weet hij. “Van oudsher is de politie niet de veiligheid, maar de man met de lange stok, die orde op zaken komt stellen.”

Niet graag de hand ophouden
Maar dat is volgens Kosk tegenwoordig niet meer de reden dat de bewoners niet vaak bij hem aankloppen. “Ze houden hier niet graag hun handje op. Ze proberen het eerst zelf.” Wie trammelant veroorzaakt in Pathmos, heeft een probleem. De saamhorigheid verandert dan. “Als ze mot met elkaar hebben, kan het erg hoog oplopen. De bewoners keren zich dan met z’n allen tegen de boosdoener.”

Zo liep het anderhalf jaar geleden flink uit de hand. Een man zou foto’s hebben gemaakt van kleine meisjes. “Zoiets gaat niet goed in deze wijk”, vertelt Kosk. “Er werd brand gesticht en zijn ramen werden ingegooid.” De politie greep in en er werd met spoed voor gezorgd dat deze man ergens anders ging wonen. “We konden zijn leven hier in de wijk niet meer garanderen.”

Het is de ruwe kant van de wijk, die heel veel nationaliteiten en type mensen herbergt. “Dat maakt het werk zo leuk”, legt hij uit. “Er lopen hier heel erg veel culturen rond.” Dat heeft de saamhorigheid in de wijk niet aangetast, denkt hij. “Het is echt een volksbuurtje. Iedereen kent elkaar”, vertelt Kosk.

Waar hangt de jeugd uit?
In de anderhalf jaar dat hij er nu werkt, heeft hij gezien dat vooral de oudere generatie veel samenkomt in de wijk. “Er is wel veel jeugd, maar ik weet nog niet waar ze allemaal rondhangen. Ik heb nog niet alle kennis die ik graag zou willen bezitten.”

Als wijkagent is het juist van belang dat je de wijk goed kent. Daar stopt hij ook veel energie in. Hij is van mening dat je als wijkagent moet weten wie er in de wijk wonen en wat er speelt. “Dat is verrekte handig, dan weet je meteen waar je moet zoeken.” Daar gaat volgens hem wel veel tijd in zitten.

“Pathmos is Pathmos”, stelt hij vast. En dat zal volgens de wijkagent ook altijd wel zo blijven. “De jeugd kan natuurlijk anders van karakter zijn dan de oudere generatie. Maar dat gaan we zien. De charme zal in ieder geval blijven.”