De zon zakt langzaam achter de horizon terwijl de eerste gasten binnenstromen bij jeugd- en jongerencentrum Don Bosco De Maten. Ze komen voor de iftar, die iets na zevenen begint. Boven wordt er nog gewerkt aan de laatste voorbereidingen voor het eten. De köfte wordt bereid en de Turkse broodjes gaan nog even de oven in.

Terwijl de geuren van het eten zich verspreiden door de ruimte schuift iedereen, vastend en niet-vastend, aan tafel. Het draait vanavond niet alleen om het eten, maar ook om ontmoeting en verbinding. Kan een iftar ook bijdragen aan een veiliger gevoel in de wijk?

Iedereen welkom

De iftar, de maaltijd waarmee het vasten wordt gebroken, is een moment van samenzijn binnen de islam. Bij Don Bosco is iedereen welkom, ongeacht religie of achtergrond. “Zo leer je elkaars cultuur kennen, het zorgt echt voor saamhorigheid. Dat is ook de drijfveer waarom wij dit doen,” zegt Gailor Geluk, jongerenwerker en initiatiefnemer. Over de opkomst is Geluk erg tevreden: “We zijn geschrokken van de opkomst, op het inschrijfformulier stonden zeventien man, maar er zijn er meer dan zestig.” De hoge opkomst zorgt ervoor dat er extra tafels en stoelen bijgezet moeten worden, zodat iedereen een plekje heeft.

Leren van elkaar

Ömer Aslan, imam in opleiding, kwam vertellen over de islam en ramadan. “Het doel was om helderheid te brengen over het geloof en de ramadan zelf, zodat er meer solidariteit kan ontstaan.” De iftar bij Don Bosco draagt daar volgens Aslan ook aan bij: “We leven in een multiculturele samenleving. Soms kunnen er botsingen ontstaan als wij elkaar niet begrijpen en als daar helderheid in komt kunnen we wat meer empathie tonen naar elkaar. Samen eten met mensen uit verschillende culturen draagt daaraan bij.”

Tijd om te eten

De klokt tikt door en het moment om het vasten te breken nadert. Ondertussen worden de tafels waar het eten ligt steeds voller en voller. Bami, köfte, salades, lahmacun, kipspiesjes, Turks brood en rijstgerechten. Er is genoeg voor iedereen. Nog één minuut. Ebu Aslan, jongerenwerker bij Don Bosco, gaat rond met een schaaltje vol dadels. Vaak wordt een dadel gegeten om het vasten te breken. Dan is het zover. Het is 19:02. Het vasten mag gebroken worden. De meesten beginnen met de dadel, gevolgd door soep, die al klaar staat op tafel. Vervolgens gaat iedereen langs de tafels waar het eten op staat. Voor de één komt het eten bekender voor dan voor de ander, maar het valt goed in de smaak. Een van de jongeren proeft een hap en knikt goedkeurend. “Dit is geen eten wat ik normaal eet, maar ik vind het erg lekker. Het is goed gekruid,” zegt ze. Onder het genot van het eten ontstaan gesprekken.

Veiligheidsgevoel

Criminoloog Jossian Zoutendijk juicht initiatieven als dit toe: “Het is goed om op deze manier verbinding te creëren, je zorgt voor wederzijds begrip. Het voorkomt dat mensen ‘de ander’ worden.”  Het leren kennen van de mensen om je heen is belangrijk volgens Zoutendijk. “Ik doe veel onderzoek naar veiligheidsbeleving en daarin zie je dat sociale cohesie heel belangrijk is.” Hoewel de meesten deze avond niet direct linken aan veiligheid, is dat volgens Zoutendijk wel van toepassing: “Vaak wordt veiligheid gezien als de afwezigheid van onveiligheid, maar veiligheid kan je ook zien als een prettige sfeer, een geborgenheid en vertrouwen in elkaar.”

De avond loopt ten einde. De tafels worden gezamenlijk afgeruimd en weer opgeborgen. De eetzaal krijgt haar huiselijke sfeer terug. Vertrekkende gasten krijgen een bakje met overgebleven bami en salade mee, zodat er niks verspild wordt. De meesten houden nog een praatje en blijven hangen. Waar sommige mensen elkaar eerder alleen van gezicht kenden, zijn er vanavond nieuwe contacten ontstaan. Misschien is dat wel de belangrijkste les van deze avond: veiligheid draait niet alleen om maatregelen en controle, maar juist om ontmoeting, begrip en samen aan tafel schuiven.