“Ik ging wel twee keer per maand naar een hardstyle feestje. Ik werd daar echt gelukkig van.” Demi (23) heeft het zwaar sinds ze niet meer haar favoriete feestjes kan bezoeken. Waar ze voorheen elke minuut wel hardstyle muziek draaide, zo laat ze nu haar muziek uit. Het voelt voor haar niet meer zoals eerst, voor corona.

Zittend aan haar tafel bij het raam in haar studentenkamer kijkt Demi bedachtzaam naar haar telefoon. Ze scrolt langzaam door haar Spotify app om te kijken wat voor muziek ze wil luisteren. Even later komt er een zachte ballad van de jonge Canadese zanger uit de speakers van haar Apple TV. “Ik vind muziek van Justin Bieber leuk, maar normaal houd ik meer van hardstyle.” Achter haar hangt een handtekening van de hardstyle dj ‘Act of Rage’. Eventjes kijk ze naar de herinnering. “Er zijn niet veel dj’s waar ik echt fan van ben, ik vind meerdere hardstyle dj’s wel goed. Maar Act of Rage is toch wel echt mijn favoriet. Hij doet zijn shows echt supergoed en laat altijd zien dat hij het zelf ook geweldig vindt. Ik kan zó meezingen met alles!”

 Wanneer ze vertelt over haar voorliefde voor hardstyle en de feestjes, begint haar gezicht te stralen en krijgt ze langzaam een glimlach op haar gezicht. “Ik word gewoon helemaal happy van die muziek, écht happy life. Het is gewoon echt lekkere muziek, het maakt mij helemaal blij.” Ze heeft haar iPhone 12 alweer snel in haar hand en laat foto’s zien van alle feestjes waar ze is geweest.  “Ik word er helemaal blij van als ik eraan denk, ik krijg dan echt zo’n kriebelgevoel. De vibe op dit soort feestjes is gewoon heel fijn.”  

We zijn even terug in 2019, waar Demi en haar vriendinnen erg vaak te vinden waren op hardstyle feestjes. “We gingen toen echt vaak hé, elke maand wel één of twee keer. Soms twee weekenden achter elkaar.” De leukste feestjes? “This is Raw, Supremacy, Defcon, Mysteryland, dat soort feestjes. Ik vind zelf de stijl RAW het leukst. Dat uptempo of harde niet echt. Ik kan niet kiezen tussen een feestje, welke het leukste is. Ik vind alles met die muziek leuk, bijvoorbeeld ook kleine feestjes hier in Hedon. Dat was echt leuk.” 

In gedachten is ze op de dansvloer van een hardstyle feestje. De dreun van de muziek door je aderen, fanatieke dansers om je heen, de geur van zweet, drugs en gezelligheid, de knipperende lichten op de beat. “Wanneer ik daar ben dan denk ik gewoon ook nergens anders aan, gewoon verstand op nul. Lekkere muziek, vrolijke sfeer, gezelligheid. Er zijn ook echt niet alleen gabbertjes, iedereen is op zo’n feestje gewoon heel sociaal. Heel gezellig en open.”  

Wat ze er wel niet voor over heeft om naar zo’n feestje te gaan? Heel erg veel. “Soms kosten kaartjes wel tachtig euro, maar dat doe je hier gewoon voor. We moesten soms ook wel heel ver reizen maar dat is het zeker waard. Zo belangrijk vind ik het.” Af en toe vrij moeten vragen op haar werk deed ze zonder moeite, dat is wel duidelijk. De hele hardstyle scene is niet alleen qua muziek belangrijk voor haar. Scrollend door de foto’s op haar telefoon komt ze veel foto’s met grote groepen tegen. Jongens, meiden, ouderen, jongeren, iedereen komt aan bod. “Ik heb ook veel vrienden gemaakt op deze feestjes. We spreken vaak met een groep af, omdat we weten dat iedereen altijd wel gaat. Daar kom je elke keer weer mee samen. Maar ja, die mensen heb ik nu al een tijd niet meer gezien.” 

Waar je de ene dag nog uitkijkt naar het weekend, is in één klap een heel deel van Demi’s leven, ook al is het tijdelijk, afgesloten.  

CORONA 

De eerste twee maanden van 2020 is Demi nog te vinden op verschillende hardstyle feestjes. Verplaatst naar de bank, kijkt ze met een verdrietige blik in haar ogen naar de kaartjes in haar hand. “Begin maart, op een donderdag, kregen we te horen dat alles dicht moest en niks kon doorgaan. Letterlijk die zaterdag daarna zouden we naar een feestje gaan. Het is heel gek om daarover na te denken.” De kaartjes voor festival Intens zitten nog in haar mailbox, maar zijn nooit gebruikt. Ze zit weggedoken op de bank met op de achtergrond nog steeds Justin Bieber’s muziek. “In het begin dacht ik nog, oke, het gaat deze keer niet door maar binnenkort wel weer. Nu zitten we al zo lang zonder feestjes dat de moed wel in mijn schoenen is gezakt.”  

Demi laat een foto van het laatste feestje zien in februari 2020, vrolijk lachend staat ze met haar vriendinnen in een fel licht te dansen. “Ik mis eigenlijk alles. Het keiharde feesten, vrolijk zijn.” Na een diepe zucht vertelt ze over alle feestjes die ze al heeft misgelopen. “We hadden vorige zomer veel kaartjes voor feestjes en daarna ook in het najaar. Alles wordt gecanceld, maar we blijven wel kaartjes kopen hoor.” De wanhoop is in haar stem te horen. De vrienden die ze normaal gesproken op de feestjes zag spreekt ze amper en al snel wordt de telefoon ook weer weggestopt. Naar de foto’s en video’s kijken vindt ze lastig en ook de muziek wordt niet meer gedraaid. “Ook wanneer ik het er met vrienden over heb, merken we hoe diep het zit. We moeten dan ook niet te lang doorpraten, want dan raken we allemaal in een dip.” Op de achtergrond wordt Justin Bieber ingeruild voor een andere popzanger, hardstyle staat zeker niet in de wachtrij. 

NU 

Demi is een zelfverzekerde, gezellige, opgewekte meid met de hele wereld voor zich. Op het moment dat corona uitbreekt moet ze nog twee maanden naar school en dan is ze afgestudeerd schoonheidsspecialiste. Haar opgewekte humeur werd al bedrukt toen haar afstuderen werd uitgesteld tot september omdat de examens niet gedaan konden worden. Nu, maanden later met een diploma op zak, werkt ze vier dagen per week in een modezaak in Zwolle. Daarnaast spreekt ze nog wel vaak met vrienden af, maar het voelt niet meer als haar echte leven. “Ik ben niet per sé anders geworden hoor, ik ben nog steeds blij en gelukkig met kleine dingen, maar toch knaagt er iets aan je.” Rondkijkend op Demi’s kamer in het centrum van Zwolle, zie je dat ook wel terug. Aan de ene muur hangt de handtekening van Act of Rage, samen met een waaier die vaak terugkomt op de foto’s aan de andere muur. Foto’s met vriendinnen, grote groepen mensen en grote podia op de achtergrond. De mensen kijken je lachend aan, er is geen vuiltje aan de lucht. “Ik vind mijn werk leuk, maar het was natuurlijk fijn om af en toe die sleur te doorbreken met zo’n feestje. De impact is wel groot nu ik dat niet kan doen, het voelt alsof ik continu in die sleur zit. Ik wil heel graag meer doen, maar kan niet meer doen.” 

TOEKOMST 

Het is anderhalf jaar later wanneer er eindelijk licht aan het eind van de tunnel lijkt te zijn. Het kriebelt bij Demi om weer te kunnen gaan en staan waar ze wil. De festivals roepen haar naam. “Ik kijk zo erg uit naar die gezelligheid, ik wil weer mensen zien. Iedereen is waarschijnlijk nog dankbaarder dat ze daar zijn en echt happy!” Ze is nog net niet op het randje van tranen van geluk en begint harder en enthousiaster te praten wanneer ze denkt aan de toekomst. “Ik word er nu al superblij van. Ik denk dat iedereen het meer waardeert wanneer we eenmaal weer kunnen, maar die feeling blijft hetzelfde, die family vibes, het connecten met elkaar. Dat is altijd zo geweest en dat zal ook altijd zo blijven.” Waar ze het eerst naartoe gaat? “Wat het eerst doorgaat, daar ga ik heen. Zo snel mogelijk.”