Huizen kopen of huren is in tijden van woningnood voor velen lastig. Ook voor Roelof was het vinden van een (huur)huis in zijn prijsklasse een lastige opgave. Volgens de wet woont hij op dit moment illegaal en is de vader van twee kinderen ‘dakloos’.

“Er was na mijn echtscheiding niet echt een plekje voor mij om te wonen. Mijn toenmalige vrouw nam het huis over en ik kwam in een caravan op een camping terecht in het oosten van het land”, zegt Roelof. Ondanks zijn baan als pedagogisch medewerker en het hebben van een eigen succesvol poppentheater, kon de vader van twee kinderen geen huis betalen en leven zoals hij wil. “Ik zou elke dag kunnen gaan werken en geen leuke dingen meer doen, dan kon ik misschien een huis betalen.” Even op een camping staan was een goedkopere en snelle oplossing.

Een vrije vogel in een gouden kooitje

Daarbij beperkte zowel zijn huis, baan als relatie Roelof in zijn vrijheid. “Ik was veel te lief en moest meer voor mijzelf kiezen”, zegt hij. Na meerdere relatietherapieën is er een einde gekomen aan de liefdesverhouding met zijn vrouw en het opgesloten gevoel. “Ik ben een vrije vogel en zat vast in een gouden kooitje.”

Hij genoot de eerste 1,5 jaar op de camping van de rust en vrijheid in de groene natuur, maar plots zei een eenzame gedachte ‘oh shit, ik ben maar alleen’. Totdat hij van de een op de andere dag niet meer alleen was.

Een tijd lang ving Roelof een vriend op omdat hij dakloos was geworden. “Hij had geen cent te makken, maar investeerde alles in Bitcoin”, zegt Roelof. Als pas gescheiden veertiger investeerde Roelof in een doorleefde houten caravan voor zijn vriend die hij naast zijn eigen plaatste. “Ik vind het belangrijk om altijd mensen te helpen, mijn camper heeft twee aparte bedden zodat altijd iemand kan blijven slapen”, legt Roelof uit.

De caravan van Roelof’s vriend was erg slecht, maar hij had in ieder geval een dak boven zijn hoofd. Stukje bij beetje knapte de cryptohandelaar het hutje op en Roelof had een vaste vriend die hij dagelijks zag.

Vanuit de twee oude caravans volgden zij de koersen van de cryptomunt, en met succes. “Als in april de camping sloot leefde ik vanuit mijn witte werkbus die ik omgebouwd had tot camper. Door de Bitcoin kon ik nu een gloednieuwe kampeerwagen kopen. Mijn vriend leeft van de crypto’s”, zegt hij.

Inmiddels zou ook een huis tot de mogelijkheden behoren, maar Roelof kan het vrije leven niet achter zich laten. “Als ik gewoon vijf dagen in de week werk kan ik inmiddels prima een huis huren, maar dan heb ik geen vrijheid meer. Ik woon liever in een camper en werk drie dagen in de week. (..) Ik ben zwerver, bewust.”

Geleefd als zwerver zonder camper

Zo’n 30 jaar geleden koos hij hetzelfde pad, maar dan zonder camper. “Ik wilde weten hoe het is om als dakloze te leven. Ik ben gewoon een paar maanden in een slaapzak onder bruggen en in bossen gaan slapen. (..) Soms krioelden er beestjes onder mijn slaapzak, maar bang ben ik nooit.”

“Ik ga altijd uit van het goede van de mens.” Toch vond Roelof het slapen in een camper in het verleden soms wel spannend. “In Limburg stond ik illegaal op een parkeerplaats bij een bos, hopend dat er niemand langsloopt. Opeens schrok ik wakker omdat ik voetstappen hoorde, gevolgd door geruststellend gegiechel van een meisje.”

Door op plekken te overnachten waar dit eigenlijk niet mag, zijn de kosten minimaal. “Gemiddeld ben ik in de maand zo’n 1.000 euro kwijt. (..) Boa’s en politieagenten schrijven eigenlijk nooit boetes uit en je wordt überhaupt bijna nooit aangesproken. Een vriend van mij doet dit al 30 jaar en is pas drie keer weggestuurd. Toch ligt het er heel erg aan welke ambtenaar je treft.”

Mobiel werk

Bij een mobiele levensstijl hoort ook flexibel werk. Roelof zocht naar een baan die even mobiel is als hij. Hij koos ervoor om te gaan schilderen. “Geen kunst, maar gewoon huizen. (..) Ik zoek alleen leuke klanten uit en ga met mijn camper op locatie”. Met zijn aversie tegen zekerheden bouwt hij geen pensioen op en wil Roelof geen vaste baan.

Het lastigste van in een camper wonen is douchen. “De krappe douche in mijn camper gebruik ik niet. Vaak mag ik bij vrienden douchen. Het is dan heerlijk om gewoon echt even een warme douche te nemen”, lacht Roelof verheugend op zijn douche bij vrienden in Duitsland die avond.

“In mijn campertje heb ik alles wat ik nodig heb en voor een persoon is het nog best ruim”, zegt Roelof trots over zijn huisje dat eruit ziet alsof hij net uit de fabriek komt.

Niet altijd klopt Roelof bij vrienden aan. “Ik wilde laatst een nacht doorbrengen op een camping, maar die was om 17.00 uur al gesloten. Ik parkeerde mijn camper en liep stiekem langs de slagboom het terrein op richting het toiletgebouw”, zegt Roelof. Achter de deuren van zo’n campinggebouw zitten veelal niet frisse douches waaruit water stroomt waarvan je kippenvel over je hele lichaam krijgt. Roelof vindt het niet erg om wat comfort op te offeren voor zijn vrijheid.

Hoewel Roelof zichzelf geen vaste woonplaats toewijst, heeft zijn bedrijf vast onderdak op een bedrijventerrein in een niet nader te noemen stad. Tussen de stalen gebouwen stagneert hij vaker zijn camper op de bakstenen voor zijn bedrijf. “Ik denk niet dat ik hier mag slapen, maar ach”.

Eenzaamheid

Naast het missen van dit comfort trad bij Roelof de eenzaamheid in. Vanuit een gezin met twee kinderen, een baan als sociaal pedagogisch medewerker en optredens voor volle zalen met zijn poppentheater, naar alleen in een camper. “Gelukkig zijn er veel meetings met gelijkgestemde”, zegt hij.

“Wij zijn altijd met zijn tweeën”, vertelt Roelof via zijn vrolijke buikspreekpop die enige tijd geleden de show stal tijdens zijn optredens. De laatste paar weken maakt het eenzame gevoel plaats voor geluk. Een stralende glimlach komt naar voren wanneer hij praat over de vrienden die hij tegenkomt op reis.

“Ik ontmoette laatst een man van 70 jaar die alleen met zijn camper reist. Een voorbeeld voor mij dat ik dit mijn hele leven kan blijven doen”, zegt Roelof. “Ook ontmoette ik een vrouw uit Zwolle. We hadden direct een goede klik en willen aankomende zomer zelfs samen op reis gaan”, zegt Roelof met een twinkeling in zijn ogen.

Relaties ziet de fulltime kampeerder op dit moment niet zitten. “Soms kom je iemand tegen en dan begint het toch te kriebelen”, zegt Roelof die toch bang is dat een relatie hem in zijn vrijheid beperkt. “Na een relatie van 25 jaar is vastigheid iets wat ik niet meer wil. De vrijheid is mij te lief.”