Door: Aïsha van Beek & Daphne Engelgeer

Vorige maand zag u onze fotoreportage over het imago van de wijk Paasbos in Nijkerk. Drie van deze foto’s zijn naar aanleiding van de expositie in het Paashuis verder toegelicht. Drie foto’s met drie verhalen van echte Paasbossers.

Het verhaal achter de foto van:

Anita Dokter

Pal voor haar huis heeft Anita een buurtkastje hangen. Een buurtkastje is een kastje waarin diverse producten staan. De kastjes zijn vaak te vinden bij iemand in de voortuin, buurthuizen of openbare plekken. Mensen die het wat minder hebben, mogen gratis deze producten meenemen.  

Zo’n twee jaar geleden scrolde Anita door Facebook en kwam op een post van de postcodeloterij terecht. De postcodeloterij gaf buurtkastjes weg. Anita twijfelde niet en meldde zich aan. Haar drijfveer was om andere mensen te helpen. Het buurtkastje hangt er nu dus zo’n twee jaar en loopt storm. De hele dag komen er mensen wat in doen of uithalen. Per dag zijn er zo tussen de tien en vijftien mensen die er wat uithalen. Als de avond valt en het donker wordt, wordt er ook regelmatig wat uitgehaald.  

‘’Mensen schamen zich’’ 

Soms staat het kastje zo vol dat Anita er wat moet uithalen en het op een ander moment weer terugzet. In deze tijd van het jaar hebben mensen massaal kerstpakketten thuis en wat ze niet lusten wordt dan vaak in het kastje gezet. Omdat er zoveel wordt gebracht, maakt Anita soms een tas boodschappen klaar voor gezinnen die het nodig hebben.  

In Nijkerk staan zo’n vijftien kastjes, maar in Paasbos staat het merendeel. Dit komt doordat Paasbos meer armoede kent dan andere delen van Nijkerk. Een week voordat Anita haar kastje wilden ophangen, hing het Paashuis ook zo’n kastje op. Het Paashuis, het buurthuis van Paasbos, bevindt zich recht tegenover het huis van Anita.  Anita had de hoop een beetje opgegeven, want twee kastjes zo vlak bij elkaar is wel heel veel. Toch zitten ze elkaar niet in de weg en lopen allebei de kastjes erg goed. Het kastje van het Paashuis heeft een doneeractie. Wanneer mensen geld doneren, wordt het verdubbeld door een organisatie. Hiervan koopt Anita weer boodschapjes om de kastjes bij te blijven vullen. Het kastje van Anita is aangesloten bij het Armoedefonds. Het Armoedefonds doneert menstruatieproducten aan haar buurtkastje.  

Anita vindt het fijn dat het zo goed loopt en dat de kastjes er echt toe doen. Af en toe krijgt ze reacties. Anita: ”Pas kwam iemand naar mij toe en die zei oh wat fijn tandenborstels, daar heb ik geen geld voor. Zo ziet je dus maar hoe belangrijk die kastjes zijn.’’

Het verhaal achter de foto van: 

Jan adams

Vier jaar geleden overleed de vrouw van Jan. Hij kwam er toen alleen voor te staan. Zijn vrouw had altijd voor hem gekookt en nu moest Jan het zelf doen, maar opgelet bij zijn vrouw had hij niet.  

Jan ging opzoek naar een locatie om mensen te ontmoeten en kwam al snel terecht bij het Paashuis. Het begon bij koffie drinken op de maandagochtend, maar breidde al snel uit naar meedoen met de lunch en het diner. Voor een klein prijsje kan je iedere week eenmaal aansluiten bij een lunch of diner. De eerste ochtend was het voor Jan al gelijk raak. Hij ontmoette twee mannen die bij hem om de hoek wonen. In de loop van de tijd kreeg hij er steeds meer contacten bij. Jan is soms nu met zijn vierentachtig jaar zelfs taxichauffeur voor mensen die zelf niet meer in staat zijn om ergens te komen.  

‘’Voor mij is het paashuis niet meer weg te denken.’’ 

Volgens Jan hangt er een heel prettig, ontspannend sfeertje in het Paashuis. Of je er nou bent of niet alles is goed. Iedere maandagochtend komt Jan samen met nog vijf andere mannen. Elke week wordt er een ander onderwerp besproken. Dit kan van alles zijn, van politiek tot AI. Iedere keer bereidt iemand anders het voor. Voor Jan is dit echt de moeite waard en is het zijn drijfveer om te blijven komen. 

Het verhaal achter de foto van:

Silla van Rossum

Terug in het jaar 2008 was deze speeltuin een van de favoriete plekken van Silla van Rossum. In haar jeugd was de speeltuin een magische plek waar de gekste avonturen werden beleefd, vriendschappen ontstonden en waar creativiteit en verbeelding de vrije loop hadden. Als kind bracht ze vele uren door op de schommels, glijbanen en klimrekken van Paasbos. Deze ervaringen hebben een diepe indruk op haar achtergelaten. Veel groter dan ze toen ze negen jaar oud was had gedacht. Een groot deel van haar ontwikkeling en karakter is hier ontstaan.  

Voor haar was de speeltuin niet zomaar een plek in de wijk. Het was een wereld vol mogelijkheden en ontdekkingen. In de speeltuin leerde ze omgaan met uitdagingen en leerde ze zichzelf koppeltje duikelen. Ook maakte ze hier vriendjes en vriendinnetjes die ze anders nooit ontmoet had. En de ‘eendjesbrug’ die zich naast de speeltuin bevindt, speelt nog steeds een grote rol in haar leven. Vroeger ging ze voor het spelen altijd de eenden voeren, en nu loopt ze nog regelmatig over deze brug met wat oud brood. 

Op deze plek ontplooide en ontwikkelde ze haar creativiteit. Zo bedacht ze hier nieuwe spelletjes, speelde ze de fantasierijke verhalen. En ook nu ze ouder is merkt ze dat ze altijd even terugdenkt aan die heerlijke tijd van vroeger als ze langs de speeltuin loopt. 

Inmiddels is Silla drieëntwintig jaar en is ze juf op de basisschool. Nu pas beseft ze goed hoe bevoorrecht ze is geweest om te mogen opgroeien op een plek en in een tijd waar ze zorgeloos in de speeltuin kon spelen. In de huidige tijd spelen veel minder kinderen in de speeltuin dan vroeger. In de levens van de kids van vandaag zijn enorm veel digitale schermen te zien. Dit vindt Silla erg jammer. Helemaal als zij terugdenkt aan de geweldige tijden die zij heeft gehad in haar jeugd. Dit gunt ze de kids van vandaag ook. Volgens haar denk je later als je groot bent niet terug aan die ene keer dat je eindelijk de eindbaas versloeg in je computerspel. Je herinnert je die ene keer dat jij met een vriendje uit de speeltuin zo hoog in de boom klom dat je niet meer wist hoe je naar beneden moest komen. 

“Je beseft het dan nog niet, maar hier beleef je misschien wel de mooiste tijd van je leven”

De speeltuin is een plek waar kinderen vrij kunnen rennen, vliegen, hollen, klimmen en gek doen. Dit kan niet achter de tablet. Voor kinderen is het belangrijk om te ontladen van hun energie. Daarnaast leren ze in de speeltuin veel sociale vaardigheden en ontwikkelen ze hun motoriek. De kinderen leren in de speeltuin hoe ze samen moeten werken en hoe je met elkaar communiceert. Allemaal essentiële dingen voor hun toekomst vindt juf Silla.

Kortom: Ga naar buiten, doe gek in de speeltuin! Ren, vlieg, spring, draai en klim. Want nu kan het nog.