AMERSFOORT – Er staat pas half drie op de klok. Toch begint het op een nogal regenachtige decembermiddag al aardig donker te worden in de Amersfoortse wijk Kruiskamp. In het buurtcentrum wordt de thee heet geschonken. Na een kwartiertje gesproken te hebben met de al aanwezige volwassenen, stromen de eerste kinderen binnen.

Elke week is de buitenkast een plek waar kinderen na school samen komen, en onder begeleiding van verschillende stagiairs activiteiten uitvoeren, maar natuurlijk ook gewoon samen spelen. Deze activiteiten hebben doorgaans te maken met natuur en milieu. “We hebben meerdere buitenkasten, in verschillende wijken van Amersfoort.” Vertelt een van de stagiairs. Ze studeert social work en loopt al twee jaar stage bij de buitenkast. “Als je met deze groep iets competitief maakt krijg je ze wel mee hoor” zegt ze lachend.

“Jayno is mijn beste vriend!”, is het eerste wat de kleine Zakaria naar ons roept. Vier wildvreemde journalisten in spe zitten ineens aan de tafel waar hij wekelijks komt, maar verlegenheid? Ho maar. Nog drie andere kinderen sluiten aan, de een wat enthousiaster dan de ander. Hun moeders nemen buiten plaats en drinken thee met elkaar. Ook voor hen is de buitenkast een ontmoetingsplek, de kinderen spelen en zij kletsen bij.

Nadat we hebben uitgelegd wat we gaan doen, zijn de meeste kinderen eigenlijk al enthousiast. Of dat nou komt doordat we afval gaan rapen, of doordat er een prijs verbonden zit aan wie het meeste raapt is om het even. De kinderen worden rond de buitenkast op pad gestuurd om zoveel mogelijk zwerfvuil ze zoeken en mee te nemen. Vanzelfsprekend met een prikstok, al laat de kinderlijke onbezorgdheid zien dat je prima een vreemd plastic zakje gewoon met je handen kan oprapen. Zakaria en Jayno rennen samen alle hoeken van het speelpleintje af, op jacht naar blikjes, verpakkingen, flesjes en ander materiaal wat niet in de natuur thuishoort. “Ik heb al heel veel gevonden!” Zegt Jayno, terwijl hij aan komt lopen met weer een plastic flesje.

Het enthousiasme van de kinderen kende tien minuten lang geen grenzen, maar na een tijdje was het toch wel klaar. Toen de prikstokken werden gebruikt als zwaarden was het tijd om de balans op te maken. Na de uitreiking van het felbegeerde snoepzakje werd de inhoud al snel gedeeld met de andere deelnemers. Een productieve middag voor de natuur en voor de kinderen zelf. Want er is veel meer opgeruimd dan van tevoren gedacht, door het enthousiasme werd elk hoekje en gaatje van het speelplein vakkundig onderzocht, en werd alles meegenomen.

Zo zorgt de buitenkast niet alleen voor sociale cohesie, maar ook voor een schonere buurt. De volle zak afval als bewijs van samenwerking tussen kinderen die geven om een schone leefomgeving, want ook zonder snoep als beloning ruimt deze groep regelmatig afval op in de natuur.

Heb jij nog vragen of opmerkingen over dit artikel, of wil je gewoon reageren? Dat kan op kruiskampcourant@gmail.com