Lelystad – Lenie Engel (72) woont sinds 1978 met haar man Ton (80) in Lelystad. Ze is zeker bekend met het hangjongerenprobleem en het bijhorende samenscholingsverbod. Maar het probleem vindt ze geen probleem en het samenscholingsverbod vindt ze eigenlijk heel jammer. Ze zegt ervan te zijn  geschrokken en noemt het een heftig middel. Zelf heeft ze nooit overlast ervaren en zegt dat ze het juist voor de jeugd wil opnemen.

In haar woonkamer, met uitlopende tuin en uitzicht over het naastliggende park, spreekt Lenie over haar kijk op het samenscholingsverbod. Ze komt zelf uit Amsterdam, uit de eilanden, daar was altijd geluid en gezelligheid op straat. Ze vertelt dat ze ermee is opgegroeid, ze vindt het heerlijk een beetje reuring in de keet. Iets wat ze ook zo fijn vond in deze wijk, in Lelystad. Als Lenie een ommetje maakte in de buurt, kwam ze vaak jongeren tegen.

Als Lenie door het park loopt, zag ze groepjes jongeren op een vaste plek zitten en maakte ze soms een praatje met de jeugdigen. Daar kreeg ze vaak een leuke reactie op terug, volgens Lenie vindt de jeugd het juist leuk als een oudere vrouw zich interesseert in wat de jeugd doet en bezighoudt. 

Als Lenie boodschappen ging doen bij de plaatselijke Albert Heijn zat vaak een groepje ‘jonge gasten’ een sigaret te roken en waren ze met elkaar aan het praten en doen. Lenie werd hier vaak blij van, omdat de jongens een plekje hadden waar ze lekker samen konden doen wat ze wilden, waar ze zich fijn voelen.

Ook als Lenie met mooi weer in haar voortuin zit, kon ze de jongeren zien staan bij de lantaarnpaal bij de brug, aan de overkant van het water. Daar kwamen ze rond een uur of 5 samen en dan zetten ze muziek aan en hadden ze plezier. Maar haar buren waren doorgaans minder blij met de harde muziek en de rondhangende jeugd. Andere buurtbewoners noemen dat overlast.

Levendige buurt

Dat Lenie in Lelystad op haar plek zit blijkt ook uit andere ervaringen die ze heeft gehad. Op een dag zat ze in de tuin en hoorde ergens in de buurt ineens heel harde muziek vandaan komen. In het begin irriteerde ze zich aan de muziek, maar na een tijdje ging ze kijken waar het vandaan kwam. Een straat verderop bleek een buurtfeest aan de gang te zijn. Een groep mensen zat gezellig onder een witte partytent te kletsen, te drinken en hapjes te eten. Toen Lenie kwam aanlopen werd al naar haar gezwaaid. Eenmaal bij de groep aangekomen kon ze nog geen woord uitbrengen en haalde iemand voor haar een kop thee. Ze is vervolgens het grootste deel van de middag gebleven en heeft veel plezier gehad.

Een ander voorbeeld is wat korter geleden: Lenie was in huis bezig met het huishouden, toen ze van buiten blaasinstrumenten hoorde. Ze dacht eerst dat iemand in de tuin bezig was met het oefenen van een nieuwe hobby. Maar toen ze uit het raam keek, bleek verderop in de straat een rouwstoet met een band door de straat te trekken. Lenie was zo verwonderd dat ze buiten is gaan staan kijken tot de hele stoet de straat uit was.
Het zijn dit soort voorvallen wat haar veel woonplezier geeft in de wijk en in Lelystad.

Leegte

Terug naar de ‘hangjongeren’. Want die mist Lenie nu het samenscholingsverbod er is. Voorheen kon ze door het park lopen en zaten overal groepjes jongeren met elkaar te kletsen en muziek te luisteren. Als Lenie nu een rondje door het park wandelt, of uitkijkt op het park vanuit haar tuin, is het leeg. De jongeren laten zich niet meer zien. Als Lenie door het park loopt merkt ze op dat het park zelf daar ook aan bijdraagt. De gemeente heeft recentelijk een deel van alle prullenbakken in het park weggehaald, om ervoor te zorgen dat er minder afval wordt meegenomen en achtergelaten in het park. Dat nodigt niet uit om lang te blijven, laat staan met een groep

Daarnaast is er in het park niet veel plek om met een groep goed te kunnen zitten of samen te komen. Alleen een oud en slecht onderhouden skatepark. Zo’n vijf jaar geleden heeft de gemeente de belofte gemaakt om het skatepark te renoveren en uit te breiden, maar die belofte is tot op heden nog niet nagekomen. Dit draagt ook bij aan het leeglopen van het park.

Oplossing

Zelf denkt Lenie er anders over en meent ze dat de gemeente Lelystad de jongeren juist erg tekort heeft gedaan. Volgens haar zijn er geen goede plekken meer waar jongeren met elkaar kunnen afspreken. Als ze door het centrum loopt, merkt ze dat Lelystad best wat leegstand heeft. Ook is er veel doorloop qua winkels die de gaten proberen op te vullen, maar veel winkels lukt dat eerder niet dan wel. In de afgelopen jaren is er veel gebouwd, maar er is ook veel uit de binnenstad weggegaan. Een speciaal aangelegd stuk in het centrum met mooie panden en grote winkelketens zoals de H&M, HEMA en C&A ligt er nu meer verlaten bij. De HEMA zit er nog, omringd door andere, kleinere winkels. Maar niets van de nieuwigheid die de gemeente wilde gebruiken om mensen aan te trekken naar het centrum is te herkennen.

Lenie zou graag willen zien dat de panden die nu leeg staan gebruikt zouden worden. Voornamelijk om een mooie centrale plek te creëren voor jongeren om samen te komen. Want naast poolcentrum The Wizards is dat in Lelystad niet te vinden.

Terug in haar tuin tuurt Lenie over het water naar de lantaarnpaal bij de brug. Het begint bijna te schemeren, de lantaarnpaal zal zo aanspringen om de brug te verlichten voor fietsers en voetgangers, als ze vanavond nog langskomen tenminste. Kijkend naar de plek waar voor het samenscholingsverbod zo vaak een groepje jongeren heeft gestaan, met een box met muziek, een sigaretje, hoopt Lenie dat die reuring ooit nog terugkomt bij haar in de buurt.