LELYSTAD – Een jaar geleden besloot Kasia (40) zich op te geven als vrijwilliger bij het Maatjesproject van Stichting Welzijn. Ze wordt gekoppeld aan de 89 jarige Mart, bij wie ze nog steeds wekelijks over de vloer komt. “Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om te stoppen”. 

Op dit moment wacht de, van oorsprong Poolse, Kasia op het bericht dat ze aan de slag kan als maatje van een nieuw persoon. Het afgelopen jaar was ze het maatje van de 89 jarige Mart. “Dat traject is nu voorbij, dus nu wacht ik op een nieuwe koppeling vanuit Welzijn Lelystad”, vertelt Kasia. 

Het maatjesproject is een initiatief van stichting Welzijn Lelystad. Als maatje bieden vrijwilligers zelfstandig wonende hulpvragers een steuntje in de rug. “Vaak zijn het eenzame ouderen”, vertelt Kasia. “Als maatje probeer je deze mensen te stimuleren om er weer op uit te gaan en iets te ondernemen”. 

Een jaar geleden besloot ze zich op te geven. Ze was klaar met het standaard 9 tot 5 kantoorleven. “Ik wilde uit die sleur en ik voelde een maatschappelijke behoefte om iets voor een ander te doen”, vertelt Kasia. Ze meldt zich aan als vrijwilliger bij Welzijn Lelystad en nog geen dag later heeft ze 5 verzoeken in haar inbox. “Allemaal mensen met een Arabische achtergrond die de Nederlandse taal wilden leren. Leuk, maar niets voor mij. Ik wilde iets doen zonder dat er iets tegenover staat.” 

Na wat online speurwerk komt Kasia terecht bij het maatjesproject. Ze wordt gekoppeld aan de 89 jarige Mart. Een jaar lang gaat ze iedere vrijdag twee uur bij hem op bezoek. “In het begin dacht ik: waar ben ik aan begonnen? Ik was bang dat het niet goed zou uitpakken”. Het tegendeel is waar, en zij en Mart bouwen een hechte band op. “Inmiddels ben ik als een dochter voor hem”. 

De twee vermaken zich met spelletjes, kopjes thee of films uit de jaren ‘50. Zomers neemt ze hem mee naar het park voor een picknick. “Mart tikt bijna de negentig aan, dus écht iets ondernemen, dat kan niet meer”, vertelt Kasia. “Het enige wat ik kan doen is zijn dag iets leuker maken”. 

Zelf haalt Kasia ook plezier uit haar wekelijkse bezoekjes. “Het geeft mij veel voldoening om iets voor een ander te doen. Ik haal er echt plezier uit.” Daarnaast heeft het haar ogen geopend. “Ik ben dingen vanuit een ander perspectief gaan gaan bekijken. Ik besef me goed: ooit zit ik daar ook, op de plek van Mart. Dat zet je wel aan het denken”.

Wil je zelf een maatje worden, dan moet je volgens Kasia stevig in je schoenen staan. “Niet iedereen is zo makkelijk als Mart. Je moet duidelijk je grenzen aan kunnen geven.” Volgens Kasia ben je er voor de gezelligheid, niet om het huis schoon te maken of om reparatie klusjes te doen, zoals bij een andere vrijwilliger het geval was. “Zij moest twee uur lang met KPN bellen omdat de televisie het niet deed. Daar zijn we natuurlijk niet voor”, aldus Kasia. Daarnaast moet je volgens Kasia een duidelijk doel hebben met je bezoek. “Je wil dat die persoon er iets aan overhoud. Dat als je weg bent, ze iets hebben om zich mee te vermaken.” 

Voor Kasia is het nu afwachten wie haar nieuwe maatje wordt. Ze is nog lang niet van plan om haar vrijwilligerswerk neer te leggen. “Ik ben er echt als persoon op vooruit gegaan. Ik kan het iedereen aanraden”, vertelt ze. En Mart, die blijft ze gewoon wekelijks opzoeken. “Mart zegt weleens: voordat jij kwam, was mijn leven een drie. Nu is het een acht. Stoppen? Nee, dat kan ik niet over mijn hart verkrijgen”.