In de gemeente Twenterand vinden we het kleine, pittoreske dorpje Vroomshoop. De kebab-, vis- en groentekraam maken zich klaar voor de wekelijkse markt, die maar liefst bestaat uit drie kraampjes. De kleine Puntbrug staat open voor passerende boten, waardoor de wachtrij auto’s steeds langer wordt. Daarnaast doen er nog wat ouderen hun vaste ronde bij de jumbo en de Action, die gelukkig naast elkaar zitten in het winkelcentrum.

Twee jaar geleden wandelde Mirjam Valk naar binnen bij haar vierde voorlees afspraak van de dag. Bij de Voorleesexpres doen ze dat inmiddels al een tijdje, om kinderen met een taalachterstand te helpen met de Nederlandse taal. De geur van de sterk gekruide kip uit de oven komt Mirjam tegemoet, wat ruikt dat ook altijd lekker. De kinderen die Mirjam voorleest, komen vaak uit gezinnen met een migratie achtergrond. Aangezien Mirjam vaak vlak voor etenstijd langskomt, gaat dat vaak gepaard met de geur van de buitenlandse keuken. Het brengt altijd fijne herinneringen terug, van de reizen die Mirjam vroeger maakte. Terwijl Mirjam gaat zitten haalt ze het voorleesboek uit haar tas. De kinderen zijn nog even naar de wc, dus vraagt ze aan de ouders hoe hun week is. De vader van het gezin vertelt over zijn drukke dagen op werk. ‘Druk, maar goed. En ook leuke collega’s!’ In gebrekkig Nederlands vertelt moeder over de boodschappen en de voorbereiden voor het eten van de dag. De kinderen gaan zitten en Mirjam begint met voorlezen.

Het plan

Die dag heeft een zaadje in de creatieve bovenkamer van Mirjam geplant. Terwijl ze in de dagen erna met vriendinnen appt, vraagt ze zich af de moeder van het gezin dit ook doet. En als ze dat niet doet, zal ze dat dan graag willen? Het zaadje groeit uit tot een kiemplantje en samen met haar collega’s van de Voorleesexpres spart ze over het idee. Het hoeft allemaal niet ingewikkeld te zijn, gewoon gezellig een kopje koffie drinken of zo? Maar waar zou dat dan kunnen? Uiteindelijk komen ze uit op een centraal punt in het Pittoreske dorp in Twenterand: de bibliotheek.

Inmiddels staat het plan en hoopvol stuurt Mirjam de uitnodigingen naar de moeders uit de gezinnen waar ze voorleest. Mirjam probeert de vraag of er daadwerkelijk mensen zullen komen uit haar hoofd te zetten. We zien het wel. Goedgemutst, met een kleine kriebel in haar onderbuik, stapt ze op haar fiets. Bij binnenkomst zet ze de kopjes klaar op tafel en na tien minuten vult de geur van filterkoffie en bosvruchtenthee de ruimte. Glimlachend komt de collega van Mirjam de ruimte ook binnenwandelen. Ze voeren een gesprekje over hun week terwijl Mirjam ietwat ongemakkelijk een comfortabele zithouding probeert te vinden. Met licht trillende handen pakt ze haar telefoon uit haar broekzak om te kijken hoe laat het inmiddels is.

Zachtjes naderen in de verte voetstappen. Mirjam kijkt opgewekt op om te kijken wie er aan komt lopen. Het kan immers ook gewoon iemand zijn die een boek komt lenen bij de bieb. Voorzichtig kijkt er iemand om het hoekje en in Mirjam haar ogen verschijnt een kleine twinkeling. Ze zwaait naar Tabark, die ietwat ongemakkelijk komt binnen schuifelen. Tabark knikt vriendelijk terug. Mirjam gaat achterover zitten en haalt opgelucht adem.

Naar het heden

Inmiddels zijn we twee jaar verder en is Mirjam haar spanning van toen verleden tijd. Een keer in de twee weken wandelen niet alleen Mirjam, haar collega en Tabark de bibliotheek in voor de koffieochtend, maar is er een klein groepje vrouwen ontstaan die elkaar consistent ontmoeten. Uiteindelijk bleek de koffieochtend niet alleen een plek voor sociale verbinding, maar werd ook hier de Nederlandse taal beoefend. Via de inmiddels aangemaakte WhatsAppgroep sturen de vrouwen niet alleen door hoe laat ze afspreken, maar worden ook grappige filmpjes en andere evenementen in het dorp doorgestuurd. Tabark vertelt enthousiast over hoe de koffieochtend ervoor zorgde dat ze zich niet alleen gezien voelde, maar ook begrepen. De koffieochtend heeft voor iets meer gezelligheid in het stille Twenterand gezorgd. Het is een plek om cultuur te vieren, talen te overbruggen en gezelligheid te delen. Toch blijft Tabark op zoek naar meer avonturen in het toch ‘te rustige’ Vroomshoop.

Mirjam vond energie voor het organiseren van de koffieochtend in de behoefte die er was aan verbinding. Het gevoel van eenzaamheid, dat sommige vrouwen uitstraalden, moest doorbroken moet worden. De koffieochtend is een goed voorbeeld van het kloppende hand van de actieve gemeenschap. Hoewel er nog meer kan gebeuren op het gebied van promotie, is dit initiatief hopelijk het startsein van velen. Op deze manier kunnen hopelijk nog veel meer mensen zich zo gehoord en begrepen voelen als Tabark, Dat er nog genoeg naar genoeg verhalen te luisteren valt staat wat Mirjam betreft vast. Ze blijft in ieder geval altijd om zich heen kijken en probeert op die manier mensen te verbinden. Met deze energie verlaat ze vandaag ook weer de bibliotheek, gekleed in een felle jas en een grote glimlach.