Wat altijd een typische Hollandse volksbuurt was met vrijwel alleen maar Nederlanders, is in 60 jaar tijd getransformeerd tot een wijk met veel verschillende nationaliteiten. De geboren en getogen Deventenaar Willem de Witte woont al 35 jaar lang samen met zijn vrouw Corrie in Voorstad Deventer en heeft vrijwel alle veranderingen meegemaakt.

,,Begin jaren ’60 begon langzaam de ommekeer”, herinnert Willem zich. ,,Toen kwamen veel Turkse gastarbeiders naar Nederland toe en deden ze hier het ‘vuile’ werk.” Voor deze arbeiders waren er niet voldoende huizen en werden ze met veel man in een verkrot huis gezet. ,,Hierdoor ging het niveau sterk achteruit.” Hij doelt op het feit dat huizen niet werden vernieuwd en er nauwelijks onderhoud werd gepleegd.

Nieuwe winkels

Vroeger waren er bijna alleen maar Hollandse winkels in Voorstad. ,,De bloemist, slager, banketbakker, groenteboer en de melkboer waren allemaal oorspronkelijke Deventenaren.” Hier is sinds de jaren ’70 veel verandering in gekomen. Doordat er veel Turkse en Syrische mensen kwamen, ontstonden er ook veel Turkse winkels. ,,Zij willen natuurlijk ook hun eigen Turkse brood en groenten kunnen krijgen”, zegt Willem. ,,Maar hierdoor merk je wel dat er veel meer overlast is gekomen. Wekelijks komen hier tientallen vrachtwagens de straat inrijden om goederen af te leveren. Deze maken ontzettend veel lawaai.”

,,Overdag staat het hier vol met auto’s, fietsen, scooters en scootmobielen”

Niet alleen Deventenaren komen hierop af, maar ook mensen uit Enschede, Almelo en Zutphen. ,,Overdag staat het hier vol met auto’s, fietsen, scooters en scootmobielen. Die staan tegen mijn gevel en deuren aan, waardoor ik soms de deur niet eens uit kan.” Om dit te voorkomen heeft hij bloembakken en een bankje aangeschaft die hij ervoor kan zetten, zodat hij iets meer ruimte heeft.

Rommel in de wijk

Volgens hem is dit nog maar een fractie van de overlast. Het meeste ergert hij zich aan het afval dat overal zomaar wordt gedumpt. ,,Mijn bloembakken liggen er vol mee. Elk klein steegje of kiertje is onbegaanbaar door vuilniszakken en ander rotzooi dat er ligt”, meent Willem. Ook hebben ze opslaghokjes tegen zijn schutting aangebouwd. ,,De achterkant van hun hokje is mijn schutting geworden. Ik had er twee vluchtdeuren zitten, maar die kan ik nu niet meer gebruiken. Ze hebben niks gevraagd en ook niet eens een vergunning. Dat interesseert ze niet.” Toch is er nog wel een lichtpuntje. ,,Het eten wat ze verkopen is verrekte goedkoop en ook nog eens lekker. Dat doen ze dan wel weer goed”, lacht Willem.

,,Vroeger was het anders. Toen hoefde men nog niet zoveel”

Minder sociale verbinding

Willem heeft zelf goede connecties met de buren in de wijk. Maar in de loop der jaren is dit wel minder geworden ,,Dit komt mede doordat er veel jonge mensen in de buurt zijn komen wonen”, denkt Willem. ,,Die hebben het tegenwoordig altijd druk met werk of andere hobby’s, en geen tijd voor activiteiten met buren. Vroeger was dit wel anders. Toen hoefde men nog niet zoveel.”

Ook de komst van mensen met een niet-Westerse migratieachtergrond heeft een impact gehad. ,,De jongeren spreken prima Nederlands. Maar de ouderen daarentegen nauwelijks. Toch zijn ze de meesten wel aardig en begroeten ze je. Wat dat betreft heb ik geen klagen hoor.”