VROOMSHOOP – Het is een vroege, grijze ochtend in november. Bij binnenkomst rinkelt het belletje boven de deur vrolijk, alsof het je wil uitnodigen naar binnen te stappen. Chinouk loopt rond in de winkel, wierookstokjes in de hand. De geur vermengt zich met die van oude boeken en hout, een combinatie die zorgt voor de typische ‘’vintagegeuren’’. Planten, vaasjes en koffiekopjes staan uitnodigend opgesteld, alsof ze smeken om een tweede leven. Maar dat zal waarschijnlijk niet in Vroomshoop zijn.

Het was vaste prik. Elke zaterdag struinde Chinouk – gefascineerd door kringlopen – samen met haar vader door rommelmarkten, vintagewinkels en kringloopzaken opzoek naar van alles en nog wat. Elke kringloop die ze bezocht bracht haar telkens een ander gevoel. Toch knaagde er iets. “Dit kan anders,” dacht ze steeds. Maar een ding was zeker: Ooit zou ze ook zo’n winkel hebben.

‘’Er een goed gevoel aan overhouden.’’ Dat was voor Chinouk de duidelijke missie toen ze zeven jaar geleden haar eigen winkel opende. Niet alleen voor haarzelf, maar voor iedereen. Voor haar is Het Goeie Gevoel  meer dan een winkel, het is een toevluchtsoord – een plek waar spullen niet alleen opnieuw beginnen, maar waar mensen dat ook kunnen. Iedereen is welkom, van koopjesjagers tot mensen met afstand op de arbeidsmarkt, die hier hun eerste stappen weer kunnen zetten richting deelname in de maatschappij.

“Het moet voelen als een warme huiskamer,” vertelt Chinouk trots. Dat blijkt uit alles: Overal vind je stukjes van haar. Zo staat het vol met planten, waar ze dol op is, en de foto van Freddie Mercury aan de muur in de koffiehoek verraadt haar grote liefde voor Queen. De winkel ademt warmte, net als Chinouk zelf.

Met workshops en kleinschalige evenementen probeert ze een gevoel van saamhorigheid te stimuleren. En met succes: ze heeft gezien hoe mensen hier lachen, verhalen delen en even ontsnappen aan de dagelijkse sleur. Vrijwilligers draaien de winkel met liefde en klanten uit omliggende dorpen zoals Westerhaar en Den Ham komen graag langs. Maar er wringt iets. De mensen uit haar eigen dorpje, uit Vroomshoop, die komen maar niet.

Een knagend gevoel

“Ik snap het niet,” verzucht Chinouk tegen vrijwilligster Pea terwijl ze ondertussen een heel pakje suiker in haar koffie giet. “We doen zo ons best, maar de Vroomshopers zelf komen niet.” Pea, geboren en getogen in Vroomshoop, knikt bedachtzaam. “Dat is typisch voor hier. Mensen zijn terughoudend, bang voor wat anderen denken.

Pea woont nu een dorp verderop, in Vriezeveen. “Ik vind Vroomshoop niet per se een saamhorig dorp. In Vriezeveen is dat veel beter. Daar gaan mensen veel meer met elkaar om. Maar daar is ook veel meer aandacht voor vanuit de gemeente.”

Pea heeft dus beide dorpen meegemaakt en zag hoe Vriezenveen door de gemeente als het paradepaardje van Twenterand werd beschouwd, terwijl Vroomshoop links werd gelaten.En ze voelen zich vaak niet gehoord.”

Die woorden blijven hangen bij Chinouk. Niet gehoord? Waarom voelt de Vroomshoper zich niet gehoord? “Als je constant wordt overgeslagen, ga je vanzelf denken dat je er niet toe doet,” zegt Pea. “Het is een soort trots, maar ook een schild.”

Het frustreert Chinouk. Ze heeft de winkel opgezet om mensen juist samen te brengen. Maar als haar eigen dorpsgenoten dan wegblijven voelt deze missie als gefaald. Ze zet een doos neer op de toonbank, haar vingers rusten kort op de rand. Ze kijkt om zich heen, door haar winkel. Ze had van haar grote passie haar werk gemaakt, maar zo voelde het toch niet af.

Maar dan ziet Chinouk dat Pea bij de tafel in de koffiehoek is aangeschoven. Een oudere man aan de koffietafel vertelt een verhaal dat de anderen aan het lachen maakt. De lol spat er vanaf. In dat moment valt het kwartje.

Ze kan niet voor iedereen een held zijn, hoe graag ze dat ook zou willen. De mensen die al wel komen, die maken het verschil. De vrijwilliger die dankzij de winkel weer een doel heeft gevonden. De klant die in vertrouwen dierbare spullen hier kan afleveren of wanneer hij of zij krap bij kas zit het ook wel gratis mee mag nemen. Het zijn deze momenten waarin Het Goeie Gevoel tot leven komt.

Chinouk besluit haar focus te verleggen. In plaats van te kijken naar wie er niet is, richt ze zich op wie er wél komt. Ze plant nieuwe workshops en denkt na over manieren om nog meer betekenis te geven aan haar missie. Misschien zullen de Vroomshopers op een dag de weg naar de winkel wel vinden. Misschien ook niet. Misschien is het goeie gevoel niet voor iedereen bedoeld, denkt ze, maar voor wie het nodig heeft. En dat is meer dan genoeg.

Wanneer ze die avond de deur van de winkel sluit, voelt Chinouk rust. Ze glimlacht bij de gedachte aan alles wat ze heeft opgebouwd. Ze heeft het toch maar mooi gedaan. De droom die ze ooit als klein meisje had, is nu werkelijkheid geworden.