DALFSEN – Een hele harde knal. En dat nog eens elf keer. Veel politie, rumoer en onrust. De wolken laten maar weinig licht door en er valt zelfs wat neerslag. Voor deze ene keer in het jaar is het weer níet het gesprek van de dag.

Vergeleken met de scène van een avond ervoor die uit een actiefilm leek te komen, klonk de stilte van vandaag oorverdovend.

De bewoner van nummer 61 is geen onbekende in het dorp. Jaren geleden had hij politieke ambities. Hij pleitte voor de opening van een coffeeshop in Dalfsen. En dit heeft hij op alle mogelijke manieren geprobeerd. Het verzoek werd keer op keer afgewezen door de gemeenteraad.

Hij komt opnieuw negatief in het nieuws vanwege de brute mishandeling van een baby. Iedereen weet wie hij is en hij staat niet bepaald goed bekend.

Na de rechtszaak was het een paar maanden stil.

‘Kom dan kneus’

Het was een grauwe woensdag in mei. Buurtbewoners kijken raar op van het beeld dat in de verte opduikt. Hij lijkt relaxed in de tuin te zitten. Niets aan de hand, lijkt het. Totdat je je zichtveld tien centimeter naar rechts verplaatst. Hij poseert naast wat een gigantisch wapen lijkt te zijn.

“Kom dan kneus, ik wacht op jou!” Dezelfde dag valt deze tekst te lezen bij een video die de man op sociale media publiceert. In de video laat hij het wapen zien. Genoeg reden voor de politie om de woning binnen te vallen en de man te arresteren.

De wijk wordt opgeschrikt door twaalf schoten. Eén van de diensthonden van de politie blaast op woensdag 22 mei zijn laatste adem uit. Deze keert zich in de hectiek tegen de politie, waardoor het arme beest ter plekke moest worden afgemaakt. De agenten overmeesteren de verdachte, waardoor hij na een heftige worsteling kan worden gearresteerd. Het wapen van de man blijkt nep.

Pas op met wat je zegt

De bloedspetters liggen op straat. Rommel in de tuin. Kogelgaten in de deur. Terwijl het incident bij Kamphuis (Jumbo, red.) waarschijnlijk het gesprek van de dag was, klonk in de straat de Kievitsbloem vooral stilte. Vergeleken met de scène van een avond ervoor die uit een actiefilm leek te komen, is de stilte van vandaag oorverdovend.

“Ik schrik daar wel van, dat zoiets in Dalfsen gebeurt”, vertelt Thomas.* Veel meer willen mensen er niet over kwijt. “Je moet oppassen met wat je zegt.”

Er heerst een soort spanning rondom het onderwerp. Veel mensen weten dat er iets gebeurd is. Veel mensen weten ook wie erbij betrokken is. Minder mensen weten wat er precies gebeurd is. Mensen zijn afhoudend over het onderwerp. Misschien dat de wond nog te vers is.

Knettergek

Bart* wil ook niet te veel kwijt over wat er eerder gebeurde in het dorp. Hij vertelt dat hij zijn naam liever niet in de krant ziet verschijnen. “Mijn familienaam is bekend in het dorp en veel andere families met deze naam zijn er niet.”

Hij wil niet te diep op de zaak ingaan. “Dat is echt een gekkie, knettergek die gast”, zegt hij enkel nog gekscherend. Hij sluit het gesprek daarna af. “Verder wil ik er niets over kwijt.”

Waar is deze man toe in staat?

De verdachte was een paar dagen later weer op vrije voeten. De rechter kon het niet rechtvaardigen om hem langer vast te houden, dus mocht hij terug naar huis. Hier waren de gemeente, de politie, de woningcoöperatie én de bewoners het niet mee eens. Zijn huis werd verzegeld.

“Hij heeft wel een verleden, iedereen weet wie dat is”, vervolgt Thomas. “Daarom kan ik me wel voorstellen dat mensen daarom niet te veel over hem kwijt willen.”

“Ik ben bang dat wanneer bepaalde informatie bij de verkeerde mensen terechtkomt, dat ik mensen onbewust kwaad doe. Dat hen pijn gedaan wordt. Dat ik in die wereld terechtkom en de mensen die ik liefheb ook.”

Angst. Dat lijkt het juiste woord om het sentiment te vangen dat heerst in het dorp. Angst voor de man met zijn gigantische wapen en angst voor de man die meedogenloos met baby’s omgaat.

Tijd heelt alle wonden

De scherpe randjes zijn ervan af. Een paar weken later is de rust opnieuw wedergekeerd in de wijk. De enige herinnering aan het incident op de bewuste woensdagavond zijn de kogelgaten in de deur van nummer 61 en de verzegeling op diezelfde deur.

“Deze dingen zijn in Amsterdam of Rotterdam alledaags”, vertelt Thomas.* “Maar het is wel zo dat wanneer je naam negatief bekendstaat in één van die steden, je gewoon naar een andere wijk kunt verhuizen en daar opnieuw kunt beginnen”, vervolgt hij. “Hier heeft het geen zin om binnen het dorp te verhuizen. Iedereen kent je.”

Tijd heelt alle wonden. Dat geldt ook voor de schaafwond die de Polhaar opliep. Op een gegeven moment wordt het weer donderdag en daarna dient de vrijdag zich ook al snel aan. Uiteindelijk passeert een week en niet veel later nog een week. Thomas vertelt dat dit soepel verloopt door het nabuurschap.

“Juist omdat het in een dorp is gebeurd, loodsen we elkaar erdoorheen. We hebben het erover of we drinken er samen een biertje op. Dat is dorpsgevoel.’

* De echte namen in dit artikel zijn om veiligheidsoverwegingen weggelaten. Om diezelfde reden wordt ook de naam van de verdachte niet genoemd.