Woensdag 4 december – Harderwijk

10:30

Lief dagboek,

Vandaag is het zover: de infomarkt over Stadsdennen. Mijn houten vloer is netjes aangeveegd, de tafels staan klaar op hun plek en ik ben aangekleed alsof het een feestdag is. Zes tafels, elk met een eigen thema: eenzaamheid, kunst & cultuur, verduurzaming, sport & gezondheid, veiligheid en het uiterlijk van de wijk. Elke tafel heeft zijn eigen charme. De tafel voor veiligheid is versierd met politiewagens en spraakmakende vapes, terwijl die voor kunst & cultuur kleine schilderijen en boeken tentoonstelt. Op elke tafel een aantal geschreven artikelen voor de bezoekers om te lezen.

Achterin mijn zaal staat een grote tafel. Gevuld met de pronkstukken van de afgelopen periode. Zo uitgestald dat alles stuk voor stuk bewonderd kan worden. Zelfgemaakte magazines vol nieuwsberichten over de wijk, een ideeëndoos en een wensboom, waarvan de takken volhangen met wensen voor de wijk. Leunend tegen de tafelpoten staan twee canvassen. Kenmerkend als start voor dit project. Vol met tekeningen en teksten over wat mensen opvalt in de wijk.

De redactieleden trippelen nog snel heen en weer om alles perfect te maken voor de eerste gasten arriveren.

11:00

De eerste bezoekers passeren voorzichtig de muur die mijn zaal van de rest van het gebouw onderscheidt. Zodra de eerste zenuwen weg zijn en de bordjes die de wegwijzen zijn opgehangen, stroomt mijn ruimte snel vol. Een oudere dame die in de aanleg woont blijft even staan bij de tafel voor eenzaamheid. “Het is fijn dat hier aandacht aan wordt besteed”, zegt ze tegen een van de organisatoren. “Ik woon hier al heel lang, maar voor sommige mensen is het lastig contact te leggen.”

De ruimte tussen de vier muren vult zich met enthousiaste geluiden vanuit de buurtbewoners. Mijn geluk kan niet op als ik iedereen zo blij zie. Verhalen worden gedeeld en mensen voelen zich gehoord. Ook de (eind)redacteur van de Harderwijker Courant, Jacob-Jan van de Groep, maakt een rondje langs de tafels en spreekt wat bewoners. “We hebben tijdens dit project samengewerkt met de studenten en er zijn ook een aantal artikelen van hen verschenen in de Harderwijker Courant. Er zijn mooie stukken uitgekomen”, vertelt hij.

11:30

Mijn oog valt op iemand die opvalt tussen de bezoekers. Het ritme van haar stappen is anders. Sneller misschien. Ze is jonger dan de meeste bezoekers en draagt een lange groene jas. Het is Janet Adham, de wijkmanager. Ze beweegt zich gemakkelijk tussen de aanwezigen en bekijkt de verschillende tafels en artikelen aandachtig.

“Als wijkmanager ben ik de schakel tussen de bewoners en de gemeente”, vertelt ze aan een van de studenten. “Voor de gemeente ben ik de ogen en oren in de wijk en voor de bewoners ben ik de stem die hun verhalen terugbrengt.” Communicatie met bewoners is dus erg belangrijk, blijkt uit haar verhaal. “Ik vind het echt heel erg goed dat er zo’n infomarkt wordt georganiseerd. Juist in de punten die worden aangesneden. Het zijn de punten waarmee mensen ook altijd bij mij komen.”

12:00

De wijkmanager staat inmiddels bij de wensboom. Ze bekijkt de bevindingen en glimlacht. “Ik denk dat mensen wel behoefte hebben aan op deze manier contact leggen. Een plek waar mensen elkaar kunnen leren kennen ook. Mensen vanuit de gemeente, maar ook jongeren”, zegt ze.

“Dit is al de eerste stap tegen eenzaamheid. Ik had alleen wel gehoopt dat er meer diversiteit in het gezelschap zou zijn. Maar dat komen wij ook tegen helaas. We zijn nog op zoek naar een manier om hun er ook bij te betrekken.” Als een van de studenten haar vraagt waarom ze is gekomen vertelt ze: “ik ben heel geïnteresseerd in wat er is opgehaald. Naar wat bewoners jullie vertellen en misschien mij niet vertellen. Daar ben ik wel nieuwsgierig naar.”

Gelukkig heeft ze een goed beeld van wat er speelt in de wijk. “Ik zie veel herkenning in de onderwerpen. Dat vind ik ook wel heel erg fijn om terug te zien, zodat ik niet voor verrassingen kom te staan.” Voordat de vrolijke verschijning mijn zaal weer verlaat wil ze nog één ding kwijt. “Ik hoop dat dit vaker wordt georganiseerd. Mensen moeten zien dat ze zelf invloed hebben op wat er in hun wijk gebeurt.” Ze stapt naar buiten met een tevreden blik.

12:30

Mijn muren luisteren naar steeds meer gesprekken. Bij de tafel voor kunst & cultuur staan Tulin Tarhan, organisator van de interculturele koffieochtend voor vrouwen met een migratieachtergrond en haar vriendin te kletsen. Er ligt ook een verhaal over hen op de tafel. “Ik ben blij dat er aandacht voor is”, zegt ze.

Ook Bep van de schilder- en tekenclub in MFC De Kiekmure blijft even langer stilstaan bij deze tafel. “Dit schilderijtje is vanochtend door een van de studenten bij ons geschilderd. Ik vond het leuk dat we altijd ons verhaal bij ze kwijt konden.”

Langzaam druppelt mijn ruimte leeg. De organisatoren pakken alle spullen in, de wensboom, gevuld met nieuwe wensen, wordt weer terugverhuisd naar MFC De Kiekmure. De rust is weer teruggekeerd in mijn zaal. Maar de verhalen die vandaag zijn verteld blijven nog even bij mij. Tussen deze vier muren.