De deur wordt met een klap dichtgegooid, buiten is het miezerig weer, die door de gure wind extra koud aanvoelt. Bij het binnenstappen komt een vlaag van warmte op het gezicht. Bij het dichtdoen van de deur is een belletje hoorbaar, ‘Tingelingeling’. Aan de tafel, in de huiskamer van Hiernaast, zit een zevental vrouwen te genieten van een kop koffie of thee met een roomboterkoekje. Op de tafel liggen een aantal bijbels. Voor de rest liggen er meerdere knutselspullen, denk aan kwasten, verf, wascokrijtjes en stiften op de tafel. En nee, het is hier geen standaardkerk. Wat is hier gaande?

De Alphacursus, een wekenlange cursus waarin mensen opzoek gaan naar het geloof en Jezus. Het Heilige Geest weekend is een van de elementen van die cursus. Miranda, die ook bij Hiernaast aan tafel zit, is een Sri Lankaanse vrouw van een jaar of 35 en zit in de zaal. Ze zit op de bank naast haar man en is niet geïnteresseerd in wat de pastor allemaal te vertellen heeft. Ze heeft een leeg gevoel en niks van de preek lijkt binnen te komen bij haar. Op een enkele zin na. Plots zegt haar man dat ze naar voren toe moet om te bidden, maar dat weigert Miranda. ‘Waarom moet ik naar voren toe? Ik ga helemaal niet naar voren toe’, zegt ze met de kenmerkende Twentse tongval. Uiteindelijk gaat Miranda toch naar voren toe. Toen ze bij de pastor aankwam, gebeurt er iets wonderlijks….

Het sluiten van kerken, het lijkt vandaag de dag de normaalste zaak van de wereld. Als we om ons heen kijken zien we veel minder mensen die naar de kerk gaan ten opzichte van 90 jaar geleden. Cijfers van het CBS ondersteunen dit, daar waar in 1930 nog 14% van de bevolking nog niet kerkelijk gezind was, was dit aantal in 2017 voor het eerst meer dan de helft niet kerkelijk gezind, 50% van de Nederlandse was niet kerkelijk gezind. Het afgelopen jaar, 2023, is dit percentage gestegen naar 58%.

De pastor vraagt: ‘Wat is er met jou gebeurd?’. Zonder dat Miranda het doorheeft, gebeurt het: ‘Mijn mond begon te praten, zonder dat ik het zelf wilde, het was een soort waterval. ‘’Na mijn bevalling kwam ik in een enorme dip terecht’’. Ze staat naast de Pastor, totdat ze een zin uit de preek kan herinneren: ‘Ik wil dat de heilige geest in mij komt en het bloed van de Here Jezus mij schoonwast’. De woorden waarvan Miranda eerst niet zo goed wist wat ze er mee aan moest, lijken nu dus impact te hebben: ‘Ik wist niet wat het betekende wanneer het bloed van de Here Jezus in mij zou komen’. Miranda valt even stil en zegt daarna met een trilling in haar stem: ‘Bam, daar lag ik op de grond na het uitspreken van die woorden’.

Miranda is pas op latere leeftijd gaan geloven in God en merkt dan ook verschil: ‘Op de Alphacursus was iemand die ook een ‘donkere huidskleur’ had. Hij kon niet meer praten en pakte dus zijn iPad om te praten.’ Na een aantal gesprekken met elkaar, hebben de twee een band opgebouwd. Miranda krijgt een DVD met de titel ‘I know who you are’. Ze begint wat zachter en voorzichtiger te praten ‘Huh?! Is het eerste wat ik dacht. Wat moet ik hiermee? Totdat ik de DVD omdraaide, het ging over een geadopteerde jongen die in meerdere weeshuizen terechtkwam.’ Miranda herkent veel van het verhaal in haarzelf. ‘Daarna heb ik nog meerdere dingen gehad waardoor ik ben gaan geloven.’

Hoogleraar theologie Herman Selderhuis maakt zich zorgen om het sluiten van de kerken, maar kijkt ook naar de andere kant van de medaille: ‘’Een groot deel van de bevolking richt zich op de kerk dan we doorgaans zien in de media, deze cijfers geven moed en laten zien dat er behoefte is aan religie’’. Echter heeft hij nog wel hoop in volle kerken: ‘’Het leeglopen van kerken is een golfbeweging, het is belangrijk dat kerken niet in paniek raken en zich houden aan de kerntaken en alert zijn op ontwikkelingen.’’ Hoe ziet dat eruit? ‘’Laat zien dat een kerk meer is dan iets wat op zondag is en kijk om naar de mensen’’.

Terug naar Miranda, bij Hiernaast, dienet als de rest druk bezig is met het tekenen van een kunstwerk bijpassend de vers Johannes 13:14-16; ‘’Als Ik dan, de Heere en de Meester, uw voeten gewassen heb, moet ook u elkaars voeten wassen. Want Ik heb u een voorbeeld gegeven, opdat ook u zult doen zoals Ik voor u heb gedaan. Er ontstaat een prachtig kunstwerk, met enorme precisie wordt er een voet in een kom water getekend. Met het gebruik van een aantal kleuren, zorgt Miranda ervoor dat het werk nog sprekender wordt.

Wouter Bont, stichter van Hiernaast, vertelt waarom hij is begonnen met Hiernaast. ‘’Zelf ben ik van jongs af aan gelovig en geloof ik dat wij als Christenen het doel hebben om het woord van Jezus te verspreiden.’’ Maar wat maakt Hiernaast nou zo geliefd bij de mensen? ‘’Als Hiernaast willen we op een laagdrempelige manier een kerk zijn voor mensen, maar ook mensen die niet gelovig zijn, zijn hier welkom. We willen gewoon een luisterend oor zijn voor mensen als ze ergens mee zitten’’. Is deze vorm van geloven dan de toekomst om het sluiten van de kerken tegen te gaan volgens Selderhuis? ‘’ Ik vind het een interessant initiatief en een moedige poging. Door de eeuwen heen is kunst een middel geweest om de christelijke boodschap zichtbaar, tastbaar en hoorbaar te maken, en is het ook steeds een expressie van geloof geweest. Overigens wel steeds in verbinding met verkondiging van het Evangelie.’’

Intussen slaat de klok half 10, de avond loopt op het einde. De schaal met worst, komkommer en blokjes kaas gaat nog een keertje rond. Ook Miranda pakt nog een blokje kaas Het resultaat van het kunstwerk erg mooi geworden, een ieder is tevreden er en wordt opgeruimd. Of Miranda dit als vervanger ziet van de kerk? ‘Ik zie het als en/en, ik zal naar de kerk blijven gaan, maar vindt het ook fijn om hier samen met anderen op een creatieve manier bezig te gaan met de bijbel en het geloof’.