Foto: Efraïm van den Berg

Joke (67) over wonen in Dalfsen

Het begon voor initiatiefnemer Bertus Leijenhorst allemaal met een oproep op DalfsenNet. Een idee over hoe hij wonen in Dalfsen voor alle verschillende generaties in het dorp beter kan maken. Joke Koopman en haar man Kees zijn enthousiast. Zij willen wel graag naar het centrum van Dalfsen verhuizen. Hoe realistisch is dat?

20 juni 2030

De rood-wit-groene vlaggetjes hangen, de tafel is gedekt en de muzikanten zijn bezig met de laatste soundcheck. Ik kijk op mijn horloge. Nog een kwartiertje, dan zullen de eerste mensen binnendruppelen. Ik loop nog even naar de keuken in de gemeenschappelijke ruimte. Ik doe de deur open. Bart houdt de pizza’s en pasta’s in de gaten. ‘Alles komt goed, nog zes minuutjes’, zegt hij. 

Het was mijn idee om dit avondje te organiseren, dus ik wil graag dat het goed gaat. Maar ik kan het gelukkig loslaten, het moet voor de medebewoners, familie en vrienden vooral een lekker gezellige zomeravond zijn. Ik zie Kees staan, hij is de eerste gasten aan het begroeten. Ik besluit er gezellig bij te gaan staan. ‘Was dit jouw idee? Het ziet er echt superleuk uit.’ Ik knik en bedank de gast voor de lieve woorden. ‘Het was mijn idee, maar we hebben het met z’n allen gedaan.’

Ik vind de wisselwerking tussen de bewoners erg fijn. Iedereen draagt zijn steentje bij. Kees en ik wonen vandaag precies een jaar in dit hofje. Het was in het begin wel wennen. We waren gewend om met z’n tweetjes in een vrijstaand huis te wonen in Hoonhorst. Nu wonen we net buiten het centrum van Dalfsen met allemaal nieuwe gezichten om ons heen. De nieuwe woning is lekker compact en alle voorzieningen zijn op loopafstand. 

21 juni 2030

Ik hoor wat geluiden uit de keuken komen. Ik besluit me nog een keer om te draaien. Ik ben nog moe. Tien minuten later doe ik mijn ogen toch maar open. De zon heeft zijn plek in de slaapkamer al ingenomen. Kees is druk bezig aan de andere kant van de deur. Hij schenkt een kopje koffie in. Ik doe de deur open: ‘Goedemorgen, lekker geslapen?’ Hij knikt en ik geef hem een kus. 

Na een kalme start besluiten we samen even naar de Jumbo te gaan. We hebben niet veel nodig, het is vooral even een gezellig tripje. ‘Ben je tevreden over gisteren?’, vraagt hij. Ik denk even terug: Alle vrolijke gezichten, de bulderende lach van de zoon van Bart en vooral de prachtige muziek brengen een glimlach op mijn gezicht. 

13 september 2023

Het is een rustige middag in Hoonhorst. Ik loop even naar buiten om de boom in de voortuin te bestuderen. Ik heb geluk. Er zijn weer een paar walnoten op het vers gemaaide gras terechtgekomen. Ik raap ze snel op voordat de maairobot eroverheen rijdt. Ik voel de knisperende stenen onder mijn schoenen als ik over de oprit naar de schuur loop. Ik plaats de opbrengst rustig bij de rest van de noten. Als ik weer bij de boom sta, zie ik wat groens tussen de rododendrons staan. Alles moet er netjes uitzien, dat vind ik fijn. Daarom besluit ik gelijk het onkruid te wieden. Het is toch veel werk zo’n grote tuin.

14 september 2023

De volgende ochtend kom ik amper overeind. Het steekt overal. De inspanning van gisteren doet pijn. Vroeger kon ik het allemaal zonder enige moeite. Misschien wordt het toch tijd om wat rustiger aan te doen, of in ieder geval wat meer gedoseerd. Over een paar maanden- dan wacht er een heerlijke beloning op ons. Dan kunnen we samen genieten van onze Griekse yoghurt met eigen walnoten en honing.

Het is nu nog niet echt nodig, verhuizen. Maar het is wel iets waar ik al over nadenk en Kees ook. We zijn nu nog fit en kunnen nog veel. We hebben ons leventje hier net buiten Dalfsen, vlakbij de natuur. We weten alleen allebei dat het eindig is. Een van ons kan iets overkomen, minder te been raken. Dit willen wij voor zijn. 

Het project van hofjeswoningen in Dalfsen spreekt ons erg aan. De huidige vorm is wat mij betreft niet ideaal. De woningen komen ver buiten het centrum. Ik wil iets waarbij ik juist geen grote afstanden meer hoef af te leggen. Alles lekker geconcentreerd om ons heen. Het lijkt mij vooral erg leuk om in zo’n gemeenschap te wonen. Nieuwe mensen leren kennen, gezellig dingen samen ondernemen en daarnaast vooral lekker mijn eigen ding kunnen doen. Ik hoop dat er ooit zoiets in Dalfsen komt op een wat gunstigere plek. Voor nu blijven Kees en ik van het leven genieten in Hoonhorst. Ik stap weg bij het raam en denk nog even terug aan mijn droom. De Italiaanse avond in het hofje.

Dit narratieve verhaal is geschreven op basis van beschrijvingen van Joke Koopman en haar verlangen naar iets nieuws. Haar verhaal staat symbool voor veel ouderen die kleiner willen wonen, maar er zijn bijna geen goede opties beschikbaar. Doordat de ouderen vastzitten, komt de doorstroming van de markt niet op gang. Dit is slecht nieuws voor jongeren die willen starten, maar ook voor gezinnen die groter willen wonen.

Er komen hofjeswoningen in de nieuwbouwwijk Oosterdalfsen Noord. De locatie in de nieuwbouwwijk  is volgens de initiatiefgroep de enige mogelijkheid tot hofjeswoningen in Dalfsen. Het is niet iets wat Joke wil, maar het is wel een begin van hofjes wonen in het dorp. Joke wacht voor nu op iets wat beter bij haar past.