‘’Als we iets organiseren en er komt bijna niemand, dan denk ik: waar doen we het voor?’’

De activiteitencommissies in dorpen staan onder druk. Een voorbeeld hiervan is de activiteitencommissie in het Friese dorp Scharnegoutum. Met man en macht werken de vrijwilligers daar aan het organiseren van leuke activiteiten voor de dorpsbewoners, maar steeds vaker laten bewoners het afweten. Kan het tij nog gekeerd worden?

Frustraties
Bertina Luimstra en Piri Schaaper zetten zich al meer dan drie jaar in voor de Scharnegoutumse activiteitencommissie. De afgelopen jaren hebben ze succesverhalen gehad met door hen georganiseerde activiteiten zoals toneelstukken met tientallen toeschouwers, maar ook dieptepunten zoals een filmavond waarbij niemand kwam. ‘’We hadden afgelopen jaar een filmavond georganiseerd in het dorpshuis voor de leeftijdscategorie van twaalf tot achttien jaar,’’ vertelt Bertina. ‘’Voor deze groep wordt relatief weinig georganiseerd, en dat zeggen ze zelf ook. Maar als we dan iets voor ze doen en er komt niemand… Dan sta je daar met je goede gedrag en dertig zakken popcorn.’’ Voor de organisatie is het behoorlijk frustrerend als er niemand bij een activiteit komt. ‘’Als we iets organiseren en er komt bijna niemand, dan denk ik wel: waar doen we het voor?’’ 

Animo
Waarom er minder animo voor activiteiten in Scharnegoutum lijkt te zijn dan voorheen, is niet bekend. ‘’In oktober hadden we Oktoberfest,” vertelt Piri. ‘’Er waren minder mensen dan de vorige jaren, maar degenen die er waren vonden het erg leuk. Dat maakt het weer goed. De filmavond, die weliswaar niet zoveel moeite qua organisatie is als het Oktoberfest, vond ik wel frustrerend.’’ Bij de activiteitencommissie doen ze hun best iets te bedenken wat laagdrempelig en leuk is voor iedereen. ‘’We proberen niet steeds dezelfde dingen te organiseren. Het moet mensen trekken zodat ze nieuwsgierig worden. Je moet eerst wel een goed idee hebben en iemand uit de buurt vinden voor bijvoorbeeld het geven van een workshop. Die persoon moet ook niet teveel kosten. Elke keer denken we: wat zullen we nu eens doen? Mensen moeten niet gaan denken ‘oh, alweer een spelletjesmiddag?’’’ Ook de stijgende kosten zorgen ervoor dat de dorpsbewoners in kleinere getale komen. ‘’Vroeger organiseerde ik wel eens etentjes in het dorpshuis, maar het is erg duur geworden. Ik had kennissen die het wel wilden doen, en zij deden het ook voor een lagere prijs. Tegenwoordig is het zo duur geworden dat je net zo goed in Sneek in een restaurant kunt gaan zitten. Als het te duur wordt, dan komen de mensen niet meer. Voorheen kwamen er ongeveer 33 mensen, en de laatste keer waren het er maar zes. Vier daarvan waren familieleden van de activiteitencommissie.’’ 

Kaartjes kopen
Het is altijd gokken hoeveel mensen er op een activiteit afkomen. De activiteitencommissie wil daarom anders gaan werken, zoals met een voorverkoop voor grote evenementen en kaartjes kopen voor kleine activiteiten. ‘’We moeten ervoor zorgen dat mensen kaartjes kopen. Op deze manier hebben we een indicatie wat we in moeten kopen en wat we qua vrijwilligers kunnen verwachten. Tijdens het Oktoberfest hadden we dat twee vrijwilligers maar naar huis zijn gegaan. Ze zeiden: ‘We hoeven niet met zijn vijven achter de bar te staan als er werk is voor twee mensen,’’ aldus Bertina. Ook wil de activiteitencommissie met een minimum aantal deelnemers werken, zodat het evenement alleen doorgaat als het minimum is bereikt. In dat geval hebben de vrijwilligers een beter beeld van het aantal deelnemers en weten ze dat ze het niet voor niets doen. ‘’Als de mensen enthousiast zijn dan denk ik, daar doen we het voor.’’

Tekst: Hennie Inia