Het begon allemaal in een gaybar in Utrecht. Onder het genot van een biertje hadden we het over de missverkiezing waar een vriend van mij aan mee had gedaan. “Sander, volgende keer doe jij ook mee!”, riep hij naar mij. Nou, als ik een paar biertjes op heb, zeg ik daar geen nee tegen. Hij pakte er een bierviltje bij en legde de afspraak vast. Zeker een jaar later werd er aangekondigd dat er weer een missverkiezing, speciaal voor drag queens, zou komen. Mijn vriend kwam naar me toe en hield het bierviltje omhoog: “Volgens mij heb jij mij wat beloofd.”

Ik wilde echt mijn best doen voor de missverkiezing: ik heb dagen geoefend. Als ik het doe, dan doe ik het goed, dacht ik. Als ik nu foto’s terugzie, dan ben ik niet zo trots op hoe ik eruitzag. Gelukkig heeft Lady Galore mij op de missverkiezing allerlei tips en tricks geleerd. Drag queen Lady Galore is een bekende naam in Amsterdam. Ik moest natuurlijk een goede naam hebben voor mijn alter-ego. “Kies de naam van je huisdier samen met je straatnaam.”, vertelde ze mij. Roxy Jan van Ransdorp? Nee, dat was natuurlijk helemaal niets. Door mijn favoriete edelsteen is uiteindelijk Roxy Diamond geboren.

Alter-ego
Roxy Diamond staat qua karakter vrij dicht bij mezelf. Ik houd van rockmuziek en ben niet heel overdreven. Veel drag queens worden een heel ander persoon, maar bij mij veranderen er maar een paar dingen. Ik word gevatter, vrouwelijker en scherper. Het is makkelijk om die houding aan te nemen, omdat mensen dat natuurlijk van een drag queen verwachten. Als iemand in het publiek een nare opmerking maakt, heb ik gelijk mijn woordje klaar. Als Sander Aalbertsen heb ik die brutaliteit niet, maar als Roxy een microfoon in haar handen heeft, dan ben je de pineut.

Van nature was ik nooit iemand die graag op de voorgrond trad. Weken voor presentaties op school was ik zenuwachtig en dan stond ik trillend op mijn benen voor de klas. Bij vergaderingen op het werk voelde ik mij ongemakkelijk als ik het woord moest doen. Roxy Diamond heeft mij in zekere zin over mijn angst geholpen. Door dit werk ben ik veel meer mijzelf geworden, omdat mijn angsten mij daarin tegenhielden. Ik heb immers voor honderden, misschien wel duizenden mensen gestaan op evenementen als de Canal Parade in Amsterdam. In Café Stonewall, waar ik vrijwilliger ben, heb ik ook al meerde keren opgetreden. Dat is niet het enige wat Roxy mij heeft gegeven. Ook heb ik door haar de liefde gevonden. In Café Stonewall heb ik mijn vriend leren kennen. Hij was daar vrijwilliger toen ik een show gaf. Uiteindelijk heb ik Utrecht ingeruild voor Enschede, om bij hem te komen wonen.

Omgeving
In het ‘normale leven’ ben ik teamleider van een team van adviseurs in het bankwezen. Het is een zakelijk beroep en het verschilt enorm van het optreden als drag queen. In de gayscene zijn drag queens redelijk normaal, maar in mijn directe omgeving was er niemand die dat deed. Het fenomeen was daarbij nog redelijk onbekend toen ik zes of zeven jaar geleden begon. Al helemaal omdat Rupaul’s Dragrace, een show over drag queens, nog geen debuut had gemaakt op de televisie.

Toen ik mijn ouders vertelde dat ik als drag queen ging optreden, was mijn moeder erg blij voor me. Mijn vader had een mildere reactie, hij zei: “Wat heb je nu weer verzonnen…”. Ik heb namelijk vaak creatieve uitspattingen van dingen die ik uit het niets heel graag wil doen. Mijn ouders zijn beide heel accepterend en zijn zelfs een keer bij een show komen kijken. Ik vertel het mijn collega’s ook met gemak. De rest van mijn familie was niet heel enthousiast, maar dat maakt mij niet uit. Als mijn ouders het maar goed vinden. Het klinkt hard, maar aan meningen van anderen heb ik schijt.

Inclusiviteit in Overijssel
Toen ik nog in Utrecht woonde, liep ik daar wel eens in drag over straat. Ik denk dat ze in de Randstad al snel hun mond opentrekken als ze iets zien wat anders is. In die zin heeft Enschede mij verrast. Ik verwachtte dat er een dorpscultuur zou zijn en dat hier minder inclusief wordt gedacht, maar als ik over de Oude Markt loop krijg ik minder scheldwoorden naar mijn hoofd dan in Utrecht. De zichtbaarheid van de gaycommunity en de dragcommunity is hier natuurlijk veel kleiner, maar ik merk dat de mensen hier meer respect kunnen opbrengen om bijvoorbeeld hun mening voor zich te houden. Op het internet is dat anders, daar heb ik veel haatreacties voorbij zien komen.

Het is opmerkelijk om te zien hoe mannen reageren als ik verkleed ben als vrouw. Ze hebben dan het gevoel dat hun mannelijkheid wordt aangetast, waardoor ze zich macho gaan gedragen. Ik denk dat mensen alles wat ze niet kennen eng vinden en daar een negatief oordeel over vormen. In Enschede maakt dat de mensen afstandelijk. Daarom wil ik meer bekendheid voor drag queens en de gaycommunity. Voor deze taak ben ik de juiste persoon. Ik ben namelijk niet snel op mijn tenen getrapt en ik maak graag tijd vrij om een ander uit te leggen wat drag is. In oktober organiseerde ik een workshop om mensen te leren hoe je drag queen wordt. Tot mijn verbazing had ik binnen no-time twintig aanmeldingen.

Overijssel krijgt steeds meer te maken met diversiteit. In 2023 zou, op mijn initiatief, Roze Zaterdag terugkomen in Enschede. Uiteindelijk wordt het in Goes gehouden. Er zijn nog veel stappen te maken om Overijssel inclusiever te maken en daar draag ik graag aan bij. We maken in ieder geval stappen in de goede richting.

Uitgelichte foto van Désiree Hofland Photography