VROOMSHOOP – Het was vaste prik. Elke zaterdag struinde Chinouk – gefascineerd door kringlopen – samen met haar vader rommelmarkten, vintage- en kringloopwinkels af, op zoek naar van alles en nog wat. Bij elke kringloop hoorde voor Chinouk een ander gevoel. Maar toch bleef er altijd iets knagen. “Dat kan anders,” dacht ze steeds. Een aantal jaar later heeft Chinouk van haar passie haar werk gemaakt: een eigen kringloopwinkel runnen. En ook bij deze hoort een apart gevoel: het goeie gevoel.

Het is een vroege, grijze ochtend in november. Bij binnenkomst rinkelt het belletje boven de deur vrolijk, alsof het je wil uitnodigen naar binnen te stappen. Chinouk is bezig met de stokjes wierook te verdelen door de winkel. Het zorgt voor de karakteristieke ‘kringloopgeuren’ waarmee je bij binnenkomst meteen aangenaam wordt verwelkomd. Ze loopt rond langs de planten, vaasjes, boekenkasten, die allemaal wachten op een nieuwe eigenaar. Kringloopwinkel Het Goeie Gevoel is meer dan een kringloopwinkel. Het is een plek waar oude spullen een nieuw leven krijgen en waar mensen even kunnen ontsnappen aan de dagelijkse sleur. Iedereen is welkom in de winkel in Vroomshoop. Maar weet iedereen het ook te vinden?

Chinouk kijkt rond in de winkel, trots op wat ze heeft opgebouwd. Overal door de winkel vind je stukjes van haar. Zo staat het vol met planten, waar ze dol op is, en de foto van Freddie Mercury op de muur in de koffiehoek verraadt haar grote liefde voor Queen. De winkel straalt warmte uit, net als Chinouk zelf, met haar open glimlach en luisterend oor.

Er een goed gevoel aan over houden, dat was de hoofdboodschap voor Chinouk bij het openen van de winkel. Niet enkel voor haarzelf, maar vooral voor de klanten en haar personeel. Zo draait de winkel volledig op de inzet van vrijwilligers en biedt ze een werkplek voor mensen met afstand tot de arbeidsmarkt. Via het werk in Het Goeie Gevoel kunnen zij weer deelnemen aan de maatschappij of kan dit het opstapje vormen naar een nieuwe baan. Zo krijgen ook deze mensen een goed gevoel bij de winkel.

Met die gedachte opende ze zeven jaar geleden Het Goeie Gevoel. Het moest een plek worden waar mensen niet alleen spullen kwamen kopen, maar ook een praatje konden maken en zich verbonden konden voelen. Ze richtte de winkel in als een gezellige huiskamer, waar je bijvoorbeeld meteen de koffiehoek binnenstapt, waar mensen gezellig kunnen aanschuiven. Ze organiseerde kleine evenementen, zoals workshops. Ze zag een glimp van wat mogelijk was: mensen die met elkaar in gesprek gingen en samen lachten. Het Goeie Gevoel klinkt als een perfecte plek voor de Vroomshoper. Er heerst alleen één probleem: “De Vroomshopers komen eigenlijk niet echt op onze winkel af,” zegt vrijwilligster Pea. “Dat zijn meer de mensen uit omliggende dorpen zoals Westerhaar en Den Ham. De inwoners van Vroomshoop zelf bleven gek genoeg afwezig.”

En dat karakteriseert nou typisch de Vroomshoper: terughoudend. Want ook de dorpsraad merkt dat de bewoners vaak van zich af laten weten. “Maar dat is typisch Vroomshoop,” zegt voorzitter van de dorpsraad Bert Janssen.

“Misschien laten ze niet van zich horen, omdat ze zich niet gehoord voelen,”

“De mensen uit Vroomshoop hier naartoe krijgen is erg lastig. Niet alleen de klanten, maar ook zouden we nog best heel wat helpende handen kunnen gebruiken. De mensen hier zijn heel erg bang voor de mening van een ander, lijkt het. En het is toch ook wel een soort trots.”

“Misschien laten ze niet van zich horen, omdat ze zich niet gehoord voelen,” zegt Pea terwijl ze langsloopt. Die opmerking blijft hangen. Niet gehoord, waarom voelt de Vroomshoper zich niet gehoord?

Pea is zelf geboren en getogen in Vroomshoop, maar woont nu een dorp verderop in Vriezeveen. “Ik vind Vroomshoop niet per se een saamhorig dorp. In Vriezeveen is dat veel beter. Daar gaan mensen veel meer met elkaar om. Maar daar is ook veel meer aandacht voor vanuit de gemeente.”

Pea heeft dus beide dorpen meegemaakt en zag hoe Vriezenveen door de gemeente als het paradepaardje van Twenterand werd beschouwd, terwijl Vroomshoop links werd gelaten. “Als je constant dat hoekje in wordt geduwd, van jullie Vroomshopers zijn niet minder belangrijk, dan ga je dat zelf misschien ook wel geloven.” Chinouk realiseert het zich nu ook: “Ik denk dat daar die terughoudende houding ook vandaan komt. Dat mensen zoiets hebben van, laat maar.”

Chinouk staat op en gaat weer achter de toonbank staan. Ze denkt nog even na over het zojuist gevoerde gesprek. Ze baalt een beetje, maar realiseert zich dan ook dat je niet voor iedereen een held kan zijn. Maar terwijl ze daar stond, dacht ze ook aan de mensen die wél kwamen. Aan de vrijwilligers die dankzij de winkel weer een doel hadden gevonden. Aan de klanten die met een glimlach de deur uitgingen. Het goeie gevoel zat hem soms niet in het er zijn voor iedereen, bedacht ze. Maar in de mensen die er al wel waren, in de mensen die haar hulp wel konden gebruiken.