Elke donderdagavond om 19:30 zitten tien fanatieke breiers bij elkaar in de Buurtfabriek in Voorstad Deventer. In 2015 is deze heuse breifamilie ontstaan. Ze delen bijna alles met elkaar, en hebben een hechte band met de wijk en de stad. Door middel van deze portretten reeks laten willen wij u kennismaken met deze bijzondere mensen.

Door: Jeroen Jansen en Isabel Molema

Rosalie:

‘Gezelligheid staat voorop’

,,Goedenavond”. Het is donderdagavond en Rosalie komt met haar dochter Emilie binnen in de Buurtfabriek in Voorstad Deventer. Rosalie geboren en getogen in de Voorstad is de dochter van Kitty een van de oprichters van de breiclub. ,,Mijn moeder breit bijna elke dag”, zegt ze. Door haar moeder vaak te zien breien, is er zelf ook maar mee begonnen. Rosalie kan niet alleen goed breien, maar ook haken. Op dit moment is ze bezig met het haken van een deken in de traditionele kleuren rood en geel. Buiten het breien en haken om is Rosalie druk met het opvoeden van twee tieners. Haar dochter Emelie en haar zoon Vincent kunnen soms de nodige aandacht vragen. Het breien geeft Rosalie rust, daarnaast geeft het haar ook een gevoel van verbinding met de wijk en de stad.

Rosalie geeft aan dat ze niet zoveel hobby’s nodig heeft, want bij de breiclub kan ze helemaal vrijuit. ,,Het is altijd gezellig hier en we zijn creatief bezig.” Creativiteit zit bij Rosalie in haar familie, zoals gezegd is haar moeder een expert als het om breien gaat. Het leukste aan de breiclub vindt Rosalie om met de dames mooie projecten neer te zetten. Ze was bij alles betrokken. De drie kilometerlange sjaal die een deel van de wijk sierde, het inpakken van de brink met sjaals etc.

Rosalie is blij dat ze hier elke donderdag bij kan zijn. Volgens haar is het ook niet erg als je niet heel goed kan breien want de gezellig- en-saamhorigheid staat voorop.

Kitty:

‘Breien is niet makkelijk’

Bijna elke dag staat ze met op met twee naalden en bol wol in haar hand. Kitty (74) is een diehard breister. ,,Ik lag al in de wieg te breien”, vertelt ze lachend. Geconcentreerd is ze bezig met het insteken, omhalen en uithalen. Met dit trucje weet ze mooie en gevarieerde patronen te creëren.

Elke donderdagavond is Kitty van de partij bij de breiclub. En altijd is ze bezig met een nieuw breiproject. De ene keer is het een kussen en de andere keer zijn het dobbelstenen, Kitty is altijd wel druk met breien.

Daarnaast is Kitty een belangrijke schakel voor de breiclub. Zo geeft Saskia aan dat Kitty een van de hoofdrolspeelsters was bij de samenwerking met Go Ahead Eagles. Nu staat er elke thuiswedstrijd van de roodgele helden een kraampje waar de dames de zelfgebreide sjaals en mutsen verkopen in de stijl van Kowet.

,,We hebben echt een bijzonder breiclubje”, zegt Kitty vaak. En dit klopt ook wel want bijna niemand anders breit zo veel in de kleuren roodgeel. Zelfs vanuit de Verenigde Staten heeft Kitty contact met mensen waarvoor de dames een project hebben gemaakt.

Volgens Kitty zorgen de brei-avonden voor verbinding tussen mensen. Maar wat de mensen wel moeten weten: ,,breien is niet makkelijk”.

Joke:

‘Hier zitten is beter dan alleen’

Tring de bel gaat weer in de Buurtfabriek. Het is precies 19:30 en Joke komt aangereden in haar scootmobiel. ,,Het waait wel erg hard vandaag”. Joke wordt vrolijk begroet bij binnenkomst in de breihal door de andere dames en Ralph. Saskia helpt haar uit de scootmobiel. Rustig gaat Joke zitten ze haalt haar naalden, bollen wol en al klaargemaakte muts op tafel. De mutsen die ze breit verkoopt ze samen met de andere dames voor 7,50 euro bij Go Ahead Eagles.

Op haar veertiende kwam Joke in Deventer wonen. Opgroeien in Deventer ging voor haar niet zonder slag of stoot. ,,Ik voelde me best eenzaam toen ik hier kwam wonen. Er was hier geen goede school voor mij dus ben ik direct gaan werken”. Joke heeft verschillende baantjes gehad waar ze vaak met plezier werkte.

Op dit moment is Joke ondanks haar 80-jarige leeftijd zeer vitaal en actief. Ze geeft dansles aan senioren en doet vaak mee aan verschillende activiteiten in de buurt. Joke is zelden thuis.

Joke breit al vanaf een jonge leeftijd, maar door een hersenbloeding werd breien een ingewikkeld karwei. Zes jaar geleden kwam ze breien bij Voorstad Verbindt om de fijne kneepjes van het breien weer opnieuw te leren en dit ging vrij vlot. Joke heeft de technieken weer goed onder de knie. Ze breit de ene muts naar de andere. Buiten het weer leren van het breien om vindt Joke het altijd gezellig bij Voorstad Verbindt. ,,Hier zitten is beter dan alleen”.

Alie en Alie:

‘We gaan niet zo snel meer weg’

Bij de breiclub zitten ook twee dames met dezelfde naam. Alie en Alie zitten vaak naast elkaar elke donderdagavond in de Buurtfabriek. Ze kennen elkaar ook al een tijdje beide wonen bij elkaar in de buurt in de Voorstad. Dichtbij speeltuin de Driehoek. Breien doen ze al jaren, maar bij de breiclub komen ze echt tot leven. ,,Voor ons is het fijn om dan even het huis uit te zijn”.

 Beide dames vormen een deel van de harde kern van de breiclub. Vanaf het begin van Voorstad Verbindt zijn deze dames actief aan het breien met de groep. Alie Wolbrink (links op de foto) loopt vaak met haar hondje door de buurt. ,,Moos heet ie. Hij is altijd vrolijk”. Beide dames zijn erg blij met de buurt waarin ze wonen. Al meer dan 50 jaar wonen ze met plezier in de Voorstad. Alie van Poorten (rechts op de foto) houdt erg van voetbal en heeft daar altijd wel een praatje over. Vooral met Ria komt het onderwerp Go Ahead Eagles vaak naar boven. Alie van Poorten komt oorspronkelijk niet uit Deventer, maar uit Olst. Op haar twintigste verhuisde ze naar Deventer voor de liefde waar ze ook direct trouwde. ,,We wonen nog steeds in hetzelfde huis. We gaan niet zo snel meer weg”.

Dinie:

‘Ik ben een van de breisters’

Dinie (links op de foto) is echt vanaf het prille begin betrokken bij de breiclub. ,,Toen zat de breiclub nog in het gebouw hier tegenover”. In de kou begon Dinie te breien met onder andere Ria. Na de verhuizing naar de Buurtfabriek bleef Dinie gezellig hangen bij de breiclub. Soms komt haar man ook langs voor een gezellig bakje koffie en natuurlijk een koekje. Het mooiste wat Dinie heeft meegemaakt bij de breiclub, is de 3 kilometer lange sjaal, die om de hele wijk werd gewikkeld.

 ,,Ik ging met de trein naar Tilburg toen, omdat ik daar een keer heen wilde. Ik zat in de trein en de conducteur zei dat iedereen naar links moest kijken want je kon het breiwerk vanuit de trein om de wijk heen zien liggen. Ik stak mijn vinger op en zei ‘ik ben een van de breisters’”. Dinie zit altijd met een glimlach te breien met de andere dames. Het doet haar goed.

Saskia:

‘Wat we doen is uniek’

Als de bel gaat in de Buurtfabriek is Saskia vaak degene die een sprintje neemt naar de deur. ,,Goedenavond, wel koud vandaag he”. Als iedereen binnen is wordt de koffie en thee aangeboden met vaak wat lekkers. Als projectleidster is Saskia (rechts op de foto) actief betrokken bij Voorstad Verbindt. Zei is degene die zorgt voor nieuwe projecten waar de breiclub aan kan meedoen. Daarnaast houdt Saskia als vrijwilligster ook nauw contact met de leden van de breiclub. Saskia is ook een echte Deventerse. Ze woont aan de Rozengaardeweg en is bij elke thuiswedstrijd van Go Ahead Eagles te vinden bij de Adelaarshorst.

 Sinds 2015 is Saskia bezig met de dames om de breiclub draaiende te houden. Dit lukt naar behoren want elke donderdag is de tafel goed gevuld. Toch was de groep aan het begin een stuk groter. ,,Zoals ik al vaker heb gezegd zit hier de harde kern.” Het werven van nieuwe leden gaat nog niet gesmeerd volgens Saskia. ,,Voor de Hanzedagen stonden we op de Beestenmarkt maar het was te koud voor mensen om lang te blijven hangen bij onze kraam.” Het liefst wil Saskia met Voorstad Verbindt op een mooie zonnige dag met een aardige tempratuur op de Beestenmarkt staan, om mensen bekend te maken met de breiclub. ,,Wat we doen is natuurlijk uniek, alleen weet niet iedereen dit”.

Ria:

Rots in de branding voor jong en oud

Ria (rechts op de foto) is een vrijwilligster in hart en nieren. Ze zet zich in voor allerlei organisaties in Voorstad. Zo is ze betrokken bij de breiclub, het kookpotje, de bijdehandjes en is ze elke thuiswedstrijd te vinden bij Go Ahead Eagles. Als je de breiclub binnen komt is Ria al druk bezig om iedereen te voorzien van een kopje koffie of thee. Ze is een verzorgend type, die voor iedereen klaar staat. Dit is ook te zien in hoe liefdevol ze altijd verteld over haar overleden man Willem. Haar grote liefde. “De breiclub voelt voor mij echt als familie”, vertelt ze met een glinstering in haar ogen. Haar liefde gaat verder dan de breiclub. Ze is een groot Go Ahead Eagles fan, met in het bijzonder van Bas Kuiper. ‘Zo’n leuk ventje vind ik die Bas’, blozend schenkt ze nog wat koffie in voor Alie. Deze geboren en getogen Deventenaar is een rots in de branding voor jong en oud in de wijk. Want ze zet zich ook in voor de Bijdehandjes. Dit is een organisatie die zich inzet voor de jonge Deventenaren in de stad. Ze organiseren leuke evemenenten voor kinderen waarvan de ouders niet veel te besteden. “Een glimlach van een kind is meer dan goud waard.”

Ralph:

Bezig bijtje

Ralph komt elke donderdagavond met een big smile binnen bij de Buurtfabriek. Iedereen groet Ralph en uiteraard groet hij iedereen weer terug. Rustig gaat hij zitten op de dichtstbijzijnde stoel. Ralph is een bezig bijtje, dit valt op als hij begint te praten over zijn dag. ,,Pff ik ben uitgeput”. Maar van deze vermoeidheid is weinig te zien als Ralph gezellig met de andere dames aan het praten is. Ralph is echt de gangmaker van de groep. Elke week heeft hij wel een nieuwe grap paraat om iedereen te laten lachen. De oude Deventerse humor daar beschikt Ralph zeker over. Als hij met zijn duim over zijn kin wrijft weet iedereen dat hij een grap maakt. Ralph vindt verbinding erg belangrijk dit laat hij ook zien met al het

vrijwilligerswerk wat hij doet. Zijn agenda is vaker vol dan leeg, maar voor de breiclub maakt Ralph vaak een uitzondering. Hij helpt met sjouwen en het opzetten van de kraam. Ralph is een gezellige gozer en een belangrijke schakel binnen de breiclub.

Cristina:

‘Ik kon totaal niet breien’ 

‘Ik sprak geen Nederlands en ik kon totaal niet breien’. Cristina is vanuit Syrië naar Nederland gekomen. Ze kwam tegenover de breiclub te wonen en besloot op een donderdagavond een kijkje te nemen. Zo kwam ze erachter waar dat gezellig gelach vandaan kwam. Ze werd met open armen ontvangen. Haar hele huis werd ingepakt met breisel. Niet alleen de breiclub is gastvrij, ook Cristina is enorm warmhartig. Altijd liggen er lekkere dingen bji haar op tafel. Haar talenten lagen niet bij het breien, maar bij het haken. Dit is ook een manier van breien, maar dan met één naald. Ze maakt de mooiste tassen. ‘Het is spannend om als immigrant wanneer je de taal niet spreekt je zomaar ergens bij aan te sluiten. De eerste paar weken zei ik tegen mijn dochter: ik ga niet meer!’. Toch gaf ze niet op en nu zit ze alweer een aantal jaar gezellig bij de breiclub. Cristina wil anderen immigranten inspireren, dus helpt ze elke week bij De Ontmoeting. Hier leert ze vrouwen de Nederlandse taal, koken ze samen en leert ze de vrouwen naaien.