Ingrid Pegge opent na jarenlang kunstwerken te hebben geschilderd onlangs haar eigen galerie in Ootmarsum. ‘De droom van elke kunstenaar’ is op haar 54e eindelijk uitgekomen.

Waar bent u opgegroeid?

In Oldenzaal. Daar ben ik geboren en opgegroeid, samen met mijn jongere broer. Het opgroeien in Oldenzaal was goed, ik heb een goede jeugd gehad. Daar ben ik ook naar school geweest. Ik heb daar gewoon een goed leven gehad. 

Kunt u zich nog herinneren toen u zo’n 8 jaar oud was en u voor het eerst dromen begon te krijgen: waar gingen die dromen toen over? 

Mijn moeder zei altijd: ‘Onze Ingrid heeft een vrije geest. Die doet altijd dingen die ze leuk vindt. Die gaat op muren schilderen. Die tekent overal poppetjes op.’ Die creatieve geest, zeg maar. Overal waar ik kwam, zei mijn moeder: ‘Ze ziet dingen waar andere kinderen het niet over hebben.’ Je hoofd denkt op de één of andere manier toch anders dan mensen die minder creatief zijn. Je krijgt daardoor ook eerder dromen. Ik zei tegen mijn moeder: ‘Ik zou graag allemaal vissen op mijn muur willen schilderen.’ Mijn moeder vond dat natuurlijk niet zo’n goed plan. Op een gegeven moment zei mijn moeder: ‘Als je het echt zo graag wil, doe het dan maar.’ Toen hebben we allemaal vissen op de muur geschilderd. En iedereen vond het prachtig! Zo groeit dat een beetje, dat je creativiteit wordt beantwoord. 

U heeft nu een eigen galerie op een iets latere leeftijd. Wat was uw droom toen u 18 was? 

Aan een eigen galerie dacht ik nog niet, maar mijn droom was wel om kunstenaar van beroep te worden. Daar wilde ik graag geld mee verdienen, want ik ben creatief en ik ben graag bezig. Daarom ben ik ook de opleiding Kunstgeschiedenis gaan doen, omdat ik met mijn creativiteit geld wilde verdienen. Daarna heb ik altijd zijdelings geschilderd. Ik heb workshops gegeven in Denekamp. Daar konden mensen komen met vrienden of familie en dan maakten we kunstwerken. Op een gegeven moment wilde ik écht voor mezelf gaan kiezen. Ik ben met de workshops gestopt en koos ervoor om mijn eigen kunst te maken, mijn stijl te ontwikkelen en mijn eigen werken te verkopen. 

Wat is er te zien in de galerie? 

Ik schilder met name vrouwenportretten. Ik probeer de vrouwen zo te schilderen dat je de schoonheid van de vrouw ziet, maar dat je daarnaast ook de kracht van de vrouw ziet.  Er zijn zoveel vrouwen die een bepaalde schoonheid hebben, maar daarbij ook heel krachtig zijn. Dat wil ik laten zien.

Waarom heeft u niet eerder besloten om een galerie te openen? 

Een eigen galerie is voor een kunstenaar het hoogst haalbare. Je kunt wel in een hele dure galerie in Amsterdam hangen die heel bekend en chic is, maar het mooiste voor een kunstenaar is als je een eigen galerie hebt, waar je alles uit kunt dragen wat bij je past. Dat ik niet eerder een eigen galerie opende, lag niet per se aan dilemma’s maar meer omdat een eigen galerie ook heel kostbaar is: panden huren, je eigen kunstwerken er in hangen en er dan van moeten leven. Dan dacht ik vaak: ‘het blijft een droom, het is niet haalbaar.’ Een galerie openen is best moeilijk. Dat doe je niet zomaar. 

U opent uw galerie op uw 54e. Ben je eigenlijk ooit te oud om je dromen of ambities achterna te gaan? 

Dat heb ik wel eens gedacht. Ik heb vriendinnen van dezelfde leeftijd die minder gaan werken, of helemaal niet meer werken. Zij zijn dan bezig met dingen die je op oudere leeftijd meer gaat doen. En dan wil ik een galerie openen. Moet ik dat nog wel doen? Een vriendin zei toen tegen mij: ‘nee joh, hou je op met dromen na je vijftigste dan?’ Tuurlijk niet, dromen gaan altijd door! Zolang je leeft, leer je en heb je dus dromen. Mijn vader doet aan jeu de boules, en die wil nog kampioen worden. Ook al is het niet meer belangrijk, iedereen heeft zijn dromen. Persoonlijk denk ik dat je nergens te oud voor bent. Ja, behalve als je op je zeventigste nog fotomodel wil worden. 

Wat zijn uw dromen en ambities de komende jaren? 

Dat mijn galerie goed gaat lopen. En dat ik misschien wat bekender ga worden. Dat mensen van verder weg echt naar mijn galerie komen. Dat ze er echt een dagje uit van maken omdat er zulke mooie kunstwerken hangen. Eigenlijk is het meer erkenning dan beroemd willen worden, dat men echt ziet wat voor mooie werken er in de galerie hangen. Een andere droom gaat misschien over mijn kleindochters, die zijn nu ook druk bezig met schilderen en tekenen. Die willen oma’s spullen. Hoe leuk zal het zijn als één van hen later zegt: ‘ik wil die galerie van jou wel overnemen.’ Dat zou ik geweldig vinden. 

Heeft u tips voor jongeren die kunstenaar willen worden, of een andere droom hebben? 

Een droom is altijd een visualisatie van wat je zelf graag zou willen. Je moet het pad volgen van hetgeen wat je droomt. Go for it! Als iets niet lekker gaat, moet je er wat extra tegenaan. Die kracht heeft iedereen. Sommigen denken: ‘ja, dat kan ik niet.’ Als je zo denkt lukt het ook niet. Je moet altijd denken: ‘tuurlijk kan ik dat’. Als je die kracht niet hebt of wilt hebben, is het denk ik ook moeilijk om je dromen uit te laten komen. Ik heb vaak gehoord van mensen dat ze een galerie wel leuk vinden, maar ze dat zelf nooit zouden kunnen. Hoezo kun jij dat niet? Als je er zelf niet in gelooft, komen je dromen ook niet uit.

Dit artikel is geschreven door journalisten van PubliekPlein, een samenwerking tussen RTV Oost en studenten journalistiek. Zij publiceren verhalen en artikelen over dromen van inwoners van Noordoost-Twente. Wilt u uw verhaal doen, of wilt u meepraten over deze onderwerpen? Mail ons dan op infopubliekplein@gmail.com